Όταν οι λέξεις χάνουν το νόημά τους


Είδηση της ημέρας: τεράστια εκδήλωση αλληλεγγύης – συλλογή τροφίμων για τις οικογένειες που πλήττονται από την κρίση. Διοργανωτές : τηλεοπτικά κανάλια που εξαρχής στήριζαν την πολιτική των μνημονίων που μας οδήγησαν στην κρίση.
Φιλανθρωπία, ελεημοσύνη :  λέξεις που κρύβουν μέσα τους όλη την υποκρισία της εποχής μας.
Σε οικτίρω γιατί υποφέρεις. Μα μέσα μου βαθιά χαίρομαι που εγώ ήμουν απ’ τους άλλους, που δεν είμαι στη θέση σου. Εγώ ο ίδιος που μπήκα στο κόμμα για να βρω μια θέση ν’ “αρμέγω”, εγώ ο ίδιος που βόλεψα έτσι παιδιά κι εγγόνια , εγώ ο ίδιος που έκλεινα- χρόνια ολόκληρα- αφτιά και μάτια ,κάθε φορά που πήγαινα στην κάλπη και ψήφιζα πάλι τον δικό μου βουλευτή, εγώ ο ίδιος που βάφτιζα θύματα όλους τους άλλους, τώρα πια το κομπόδεμά μου το έχω. Το μάζευα όλα αυτά τα χρόνια στην πλάτη των κορόιδων.
Αυτών που ζούσαν με την αυταπάτη πως ,αν αυτοί σταθούν ηθικά ακέραιοι , η σαπίλα που υπάρχει γύρω τους δε θα τους αγγίξει.
            Μόνο που αυτοί τώρα είναι οι πρώτοι που πλήττονται από την κρίση. Και τους κατάντησε έτσι η δολοφονική ανικανότητα, αχρειότητα και διαφθορά του πολιτικού συστήματος  και ο αμοραλισμός μιας μερίδας πολιτών που στήριξε και εξέθρεψε αυτό το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα .
            Λένε για το πελατειακό κράτος, την αναξιοκρατία, τη διαφθορά που έχει ποτίσει τη συνείδηση του Έλληνα.
 Ποιου Έλληνα; Του Έλληνα που τώρα σέρνεται στα συσσίτια ; Ή μήπως του Έλληνα που τώρα από θέση ισχύος ωρύεται για την κατάντια των άλλων;
           
            Το ερώτημα είναι : ποιους δεν άγγιξε η κρίση; Και η απάντηση είναι: όλους αυτούς που τη δημιούργησαν, επειδή είχαν την ικανότητα σαν παράσιτα να αναρριχώνται στα κέντρα εξουσίας και διαχείρισης χρήματος , είτε αυτό είναι ένας υπουργικός θώκος είτε μια θέση κλητήρα.
            Γι’ αυτό κι όταν βλέπω πολιτικούς στα τηλεπαράθυρα να καπηλεύονται την αγνή προσπάθεια των δίκτυων αλληλεγγύης αηδιάζω. Γι’ αυτό και όταν βλέπω δημοσιογράφους να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους νεόφτωχους εξοργίζομαι.
Εξοργίζομαι με την υποκρισία ενός συστήματος εξουσίας – πολιτικοί, κανάλια, μεγαλοεπιχειρηματίες- που πρώτα σου σκάβουν καλά καλά το λάκκο, μετά σου δίνουν την κλοτσιά και σε ρίχνουν μέσα. Κι όταν είσαι καλά χωμένος μέσα στην τρύπα, τόσο καλά που τον  ήλιο σχεδόν δεν τον βλέπεις, στέκονται στην κορυφή. Σε κοιτούν με «συμπόνια», σε δείχνουν με το ρυπαρό τους δάχτυλο και σου πετούν ψίχουλα ήλιου.
            Τι ωραία που είναι να έχεις γεμάτο το στομάχι και να φιλοσοφείς. Να φοράς τα πανάκριβα συνολάκια σου και γυρίζεις στα φιλανθρωπικά γκαλά.
                        Χορτάσαμε από χορτάτους αμπελοφιλόσοφους που σκυλεύουν το σάπιο κορμί μας. Χορτάσαμε από κάλπικους επαναστάτες –συνδικαλιστές με γεμάτο πορτοφόλι. Χορτάσαμε από κοράκια –μεγαλοδημοσιογράφους που υποκρίνονται τους ανήξερους την ίδια στιγμή που ρίχνουν το υπνωτικό τους στις ναρκωμένες μάζες των τηλεκαταναλωτών. Χορτάσαμε από τους δήθεν διανοούμενους που με  υψωμένο δάχτυλο αγορεύουν.
           
            Ο λαός μας λέει μια κουβέντα σοφή. « Όποιος είναι έξω απ’ το χορό πολλά τραγούδια ξέρει.» Και το πρόβλημα σήμερα στην Ελλάδα είναι πως όσοι είναι μέσα στο χορό δε μιλούν. Άλλοι κλείνονται στον εαυτό τους φορτωμένοι ενοχές που σκόπιμα φρόντισαν να τους φορτώσουν όλοι οι άλλοι που λαλίστατοι τους βομβαρδίζουν καθημερινά, άλλοι στρέφονται με μίσος εναντίον αθώων , άλλοι απλά σιωπούν. Μιλούν όμως όλοι οι άλλοι. Και τα λόγια τους φλυαρία και στόμφος.

            Δεν ξέρω γιατί, αλλά θυμήθηκα τα λόγια του Καρυωτάκη από την Κάθαρση. Τα αφιερώνω σε όλους  αυτούς:
            « Κανάγιες! Το ψωμί της εξορίας με τρέφει. Κουρούνες χτυπούν τα τζάμια της κάμαράς μου. Και σε βασανισμένα στήθη χωρικών βλέπω να δυναμώνει η πνοή που θα σας σαρώσει..»

                       πρώτη δημοσίευση στο  protagon.gr/?i=protagon.el.anagnwstes&id=22676

Σχόλια

Ο χρήστης Ανταίος είπε…
Καλημέρα Ειρήνη..
Ξέρεις, ενώ συμφωνώ απόλυτα με το κείμενο, δεν μπορώ πλέον παρά να πω:
Άλλη μια ωραία κραυγή στον αέρα, στο πουθενά!!
Επιτέλους, ας κάνει κάποιος κάποια πρόταση, και ας γελάσουμε βρε αδερφέ!
Καλή σου μέρα και με συγχωρείς για την απαισιοδοξία μου..

ΥΓ: Την επιλογή για τα σχόλια που λέει "Αποδείξτε ότι δεν είστε ρομπότ" την χρειάζεσαι ή έχει μείνει από τότε που έφτιαξες το μπλογκ σου;
Αν δεν την θες, και μιας και είναι κάπως άβολη η όλη διαδικασία για τους σχολιαστές, μπορείς να την βγάλεις από τις Ρυθμίσεις του μπλογκ..
Ο χρήστης ειρήνη είπε…
ναι ,έχεις δίκιο να αισθάνεσαι έτσι..

δυστυχώς η μόνη πρόταση που μπορώ να κάνω είναι ..ας αρχίσουμε να μιλάμε έστω κι αν είναι μόνο για εκτόνωση της οργής μας.. και ο καθένας απ' το πόστο του ας πολεμήσει.. αν παραδεχτούμε την ήττα είναι η αρχή του τέλους μας..

όσο για το "αποδείξτε ότι δεν είστε ρομπότ " μάλλον έχει μείνει από τότε ..θα προσπαθήσω να τη βγάλω.
Ο χρήστης Ανταίος είπε…
Λες:ας αρχίσουμε να μιλάμε έστω κι αν είναι μόνο για εκτόνωση της οργής μας και θα διαφωνήσω!
Στην ουσία θέλω μια έκρηξη οργής που θα συμπαρασύρει συθέμελα όλη αυτή τη σάπια νομενκλατούρα προσώπων και αξιών!
Φαντάζομαι πως αυτή την εκτόνωση, πολύ θα την ήθελαν όλοι αυτοί τους οποίους καυτηριάζει το άρθρο..
Ο χρήστης ειρήνη είπε…
δεν ξέρω, ίσως και να έχεις δίκιο..εκίνο που προσπαθώ εγώ να πω είναι πως αν ο καθένας μας που αυτή τη στιγμή είναι μέσα στο χορό και χορεύει στο ρυθμό που άλλοι παίζουν γι΄αυτόν, δε μιλά ,μένει μόνο με την οργή να σωρεύεται μέσα του, αυτήν την οργή θα την αφήσει εναντίον δικαίων και αδίκων κάποτε..

κι αν θέλεις να μιλήσουμε για μια ρεαλιστική πρόταση, αυτή μπορεί να είναι μόνο η αλλαγή πολιτικής από πάνω ,αλλά και η αλλαγή νοοτροπίας από κατω..όσο η δική μας στάση είναι η ηττοπάθεια, το αίσθημα ενοχής ή η οργή που ξεσπάει στον αμέσως από κάτω μας ,δεν οδηγούμαστε πουθενά.
Ο χρήστης ~reflection~ είπε…
Απόκριες κι οι Άνθρωποι ντύθηκαν την ευαισθησία της Σκληρότητάς τους....

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

επική ειρωνεία

Κράχτες

Νικολάι Σταβρόγκιν