Κ.Π.Καβάφης

Tι απαίσιο πράγμα αυτές η νέες φιλοσοφικές ιδέες της σκληρότητος, του σωστού της υπερισχύσεως του δυνατού, του τάχα εξυγιαντικού έργου της πάλης της εξαλείφουσας τους μικρούς και ασθενικούς κτλ. κτλ. Aφού πρέπει να ζήσουμε εν κοινωνία, αφού ο πολιτισμός απορρέει από αυτό,αφού δι’ αυτού του μέσου κατορθώσαμε και αντισταθήκαμε στες δυσχερέστατες βιωτικές περιστάσεις που περιστοίχισαν τα πρώτα την ανθρωπότητα, ― τι θα πουν αυτά τα τρελλά της σκληρότητος, της υπερισχύσεως κτλ. Aν στ’ αλήθεια τα πραγματοποιούσαμε, θα βλέπαμε ότι μας φέρουν στην εκμηδένισι. Eνας δυνατός θα καταστρέψει εμμέσως ή αμέσως, δέκα αδυνάτους εδώ• ένας άλλος 10 αδυνάτους εκεί, και ούτω καθεξής. Δεν θα μείνουν παρά δυνατοί. Eξ αυτών θα είναι μερικοί λιγότερο δυνατοί. Aυτοί ―σαν ξεχασθούν ή εκλείψουν οι αδύνατοι οι πριν― θα είναι οι αδύνατοι• πρέπει να καταστραφούν κι αυτοί 10, 10• ή 5, 5 ή 2, 2. ;Ως που να μείνει μονάχος του ο δυνατότατος, ή οι ολίγοι ισοδύναμοι. Aλλά πώς θα ζήσουν, έτσι; Όχι η σκληρότης• αλλά η Eπιείκια, η Λύπη, η Παραχώρησις, η Kαλοσύνη (αυτά, βέβαια, συνετώς, χωρίς υπερβολές) είναι και η Δύναμις και η σοφία.
10.9.’10

(Γ.Π. Σαββίδης, «Ανέκδοτα σημειώματα ποιητικής και ηθικής», Μικρά Καβαφικά, Β´, Ερμής, 1987)

Σχόλια

Ο χρήστης Νimertis είπε…
μπράβο σου για τούτη την ανάρτηση Ειρήνη... εξαιρετική!
Ο χρήστης Ανταίος είπε…
Θα μείνω σε κάτι που στις μέρες μας
το ξεχνάμε παντελώς!
(αυτά, βέβαια, συνετώς, χωρίς υπερβολές)
Καλή σου μέρα...
Ο χρήστης ειρήνη είπε…
τις τελευταίες μέρες ,με όλα όσα γίνονται γύρω μας, σκέφτομαι συνεχώς πως η αιτία της κακοδαιμονίας μας - και δε μιλώ για τους Έλληνες μόνο - είναι ότι χάσαμε την ανθρώπινη ματιά μας και δεν το' χουμε καν καταλάβει. Γι' αυτό ο Καβάφης είναι σπουδαίος . Γιατί έσκαψε βαθιά στον άνθρωπο με τον τρόπο που το έκαναν οι αρχαίοι Έλληνες και το ποιητικό του βλέμμα στοχεύει με ειλικρίνεια και βαθύτατη ανθρωπιά ίσια κατάβαθα στην ανθρώπινη ουσία μας..

αυτό το ανθρώπινο βλέμμα το βλέπω σε όλους τους μεγάλους κλασικούς, απ' τον Όμηρο έως τον Τσέχωφ..και αυτήν την επιστροφή στις ρίζες έχουμε νομίζω ανάγκη σήμερα που όλα μοιάζουν να έχουν ειπωθεί και τα παιδιά μας δε βρίσκουν ένα δέντρο να ξεκουράσουν το βλέμμα τους, ένα όνειρο να συντροφεύσει την εφηβεία τους ,μια ιδέα να τα συναρπάσει..

και με όλα αυτά παραλίγο να αρπάξει το φαγητό..τρέχω..

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

επική ειρωνεία

Κράχτες

Νικολάι Σταβρόγκιν