Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούνιος, 2015

Μονόλογος ενός πολίτη του καναπέ.

Είναι δυο τρεις βδομάδες που αρνούμαι να διαβάσω οτιδήποτε έχει σχέση με την πολιτική επικαιρότητα. Το κάνω από ένα ένστικτο αυτοσυντήρησης που μου ψιθυρίζει στο αυτί ότι θα τρελαθώ, αν συνεχίσω να παθιάζομαι . Και δεν μπορώ να συμμετάσχω σε ό,τι γίνεται γύρω μου χωρίς να βάλω λίγο από το υγρό που μέσα μου κοχλάζει. Γυρίζω στα δωμάτια του σπιτιού μου με τα χείλη κλειστά, μα μέσα μου ο μονόλογος συνεχίζεται. Και όσο περνούν τα χρόνια, γίνομαι και πιο ιδιόρρυθμη, λιγότερο ανεκτική - αν θέλετε - με τις ανθρώπινες κουτοπονηριές. Ίσως να αρχίζω να βλέπω επιτέλους πως όλα είναι ένα θέατρο, κι εγώ βαρέθηκα να βλέπω μάσκες γύρω μου.. Αποφεύγω να ανοίγω πολιτική συζήτηση με φίλους μου ,γιατί θλίβομαι και φοβάμαι μήπως τους μισήσω. Μήπως δω μια μέρα πως εγώ είμαι από την άλλη όχθη και εκείνοι δεν μπορούν να μου δώσουν το χέρι. Φοβάμαι πως τώρα πια - εδώ που φτάσαμε - τα πάντα είναι πολιτική. Λυπάμαι μονάχα για όσους νομίζουν πως ξέρουν την αλήθεια. Και με εξοργίζει η συγκατά