Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούλιος, 2013

Κ.Π.Καβάφης

Tι απαίσιο πράγμα αυτές η νέες φιλοσοφικές ιδέες της σκληρότητος, του σωστού της υπερισχύσεως του δυνατού, του τάχα εξυγιαντικού έργου της πάλης της εξαλείφουσας τους μικρούς και ασθενικούς κτλ. κτλ. Aφού πρέπει να ζήσουμε εν κοινωνία, αφού ο πολιτισμός απορρέει από αυτό,αφού δι’ αυτού του μέσου κατορθώσαμε και αντισταθήκαμε στες δυσχερέστατες βιωτικές περιστάσεις που περιστοίχισαν τα πρώτα την ανθρωπότητα, ― τι θα πουν αυτά τα τρελλά της σκληρότητος, της υπερισχύσεως κτλ. Aν στ’ αλήθεια τα πραγματοποιούσαμε, θα βλέπαμε ότι μας φέρουν στην εκμηδένισι. Eνας δυνατός θα καταστρέψει εμμέσως ή αμέσως, δέκα αδυνάτους εδώ• ένας άλλος 10 αδυνάτους εκεί, και ούτω καθεξής. Δεν θα μείνουν παρά δυνατοί. Eξ αυτών θα είναι μερικοί λιγότερο δυνατοί. Aυτοί ―σαν ξεχασθούν ή εκλείψουν οι αδύνατοι οι πριν― θα είναι οι αδύνατοι• πρέπει να καταστραφούν κι αυτοί 10, 10• ή 5, 5 ή 2, 2. ;Ως που να μείνει μονάχος του ο δυνατότατος, ή οι ολίγοι ισοδύναμοι. Aλλά πώς θα ζήσουν, έτσι; Όχι η σκληρότης• αλλά η Eπιε

πόσο φριχτά προβλέψιμοι αυτοί οι άμοιροι βροτοί αιώνες παραμένουν

« Και στην περίοδο της ακμής των απελευθερωτικών ιδεών , όπως ακριβώς και στην εποχή του Μπατί , η πλειοψηφία ταΐζει, ντύνει και υπερασπίζεται τη μειοψηφία, ενώ η ίδια παραμένει πεινασμένη, κακοντυμένη και ανυπεράσπιστη . Μια τέτοια τάξη πραγμάτων μπορεί να εναρμονιστεί θαυμάσια με όποιες τάσεις και όποια ρεύματα σκέψης θέλετε, επειδή ταυτόχρονα καλλιεργείται σταδιακά και η τέχνη της υποδούλωσης . Δεν μαστιγώνουμε πλέον τους υπηρέτες μας στο στάβλο, αλλά δίνουμε στη δουλεία πιο εξευγενισμένες μορφές ή τουλάχιστον καταφέρνουμε να τη δικαιολογούμε σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση.» Η ζωή μου, η ιστορία ενός επαρχιώτη, Άντον Τσέχωφ

ντροπή

χιλιάδες άνθρωποι άνεργοι από τη μια στιγμή στην άλλη ...  ..και η ζωή συνεχίζεται κανονικά..μα είπαμε ..η πολιτική πέθανε..οι πολιτικοί μας μαριονέτες ...κι εμείς βουβοί σ' αυτό το θέατρο  του παραλόγου ..

λαθρομετανάστης

Σ’ αυτήν την άκομψη κραυγή σας Απάντηση δεν έχω. Είναι που στα μάτια σας βλέπω τους λεπτοδείκτες Γυρνούν τώρα ανάστροφα  Καρφώνονται στη ράχη μου Και με δικάζουν. Κι εγώ Πέτρα που ρίζωσε στη θάλασσα Απόκρημνα βρέχω  στην άμμο βήματα Και καρφώνω στην παλάμη σας Ένα ένα τα ρωτήματα Που με βυζάξαν και με βγάλαν ναυαγό στην ακτή σας. Να κρατώ στη ματιά ένα δίχτυ απάνεμο Να κραδαίνω την άγνοια στα σκιαγμένα σας μάτια. Κι όμως το ξέρω. Αν η Παλλάδα μου’ λεγε: « Φύγε. Γραφτό σου δεν είναι να δεις σωτηρία στους Φαίακες». Αν μου προφήτευε το τέλος μου σ’ αυτήν τη μαύρη γη Αν με απειλούσε πως η Ιθάκη πάει Δεν θα την ξαναδώ ποτέ Αν στέριωνε τα αστραποβόλα μάτια της επάνω μου Αν κάρφωνε το στήθος μου με το δάχτυλο και αναφωνούσε: « Τέλος πια Οδυσσέα Σε νικήσαν οι Θεοί Ακόμη κι εγώ σ’ εγκαταλείπω. Σχώρα με.» Όχι, δε θα τα’ βαζα μαζί της Μάρτυς μου ο Δίας. Δεν πρόσμενα απ’ τη θεά κανένα θαύμα εξάλλου. Δε θα ξέσπαγα σε θρήνο κι οργή. Μονάχ

Χάινριχ Μπελ, Γυναίκες σε τοπίο με ποτάμι

Το είδα στο σφυρί.  Ένας  τοίχος  γεμάτος  με εκπτωτικά βιβλία στο υπόγειο ενός ιστορικού βιβλιοπωλείου της πόλης. Κολλημένη στο εξώφυλλό του η τιμή : 3 ευρώ. Και απέναντι όλες οι  ευπώλητες  παραφυλλάδες σε περίοπτη θέση. Η κατάντια του πολιτισμού μας. Σε άλλες σκοτεινές εποχές αυτό το βιβλίο θα ήταν απ’ τα απαγορευμένα. Τώρα όμως δε χρειάζεται να καεί στην πυρά. Έχει καεί το μυαλό κι έχει νεκρώσει η ψυχή των επίδοξων αναγνωστών του πολύ καιρό πριν. Ο  συγγραφέας του , εμπνευστής ενός απ’ τους πιο αληθινούς  μυθιστορηματικούς ήρωες , του Χανς Σνηρ απ’ τις « απόψεις ενός κλόουν». Οι « γυναίκες σε τοπίο με ποτάμι» είναι το τελευταίο του βιβλίο που ολοκληρώθηκε το 1985, λίγο πριν το θάνατό του. Τυχαία έπεσε στα χέρια μου και με εντυπωσίασε πόσο προφητικό αποδεικνύεται ένα μυθιστόρημα πολιτικό, γραμμένο στη Γερμανία λίγο πριν την πτώση του τείχους από έναν συγγραφέα που έβλεπε με θαυμαστή οξυδέρκεια αυτό που θα ακολουθούσε. Την πλήρη υποδούλωση της Ευρώπης στον αμοραλισμό

πολιτική είναι να ξερνάς

«Πολιτική είναι να ξερνάς..  Εμείς οι πολιτικοί φτιάχνουμε το βούρκο και πέφτουμε μόνοι μας μέσα , για να μπορούν εκείνοι να βγαίνουν καθαροί. Και τους βλέπεις κομψούς στους πλειστηριασμούς , όταν προσπαθούν να σώσουν κάποια πολύτιμη σταύρωση, κειμήλια για την πατρίδα. Δε σκέφτονται το αίμα, τον ιδρώτα, τα σκατά απ’ όπου βγαίνουν τα λεφτά τους.»   «Είναι ασφαλέστερο να αγοράσεις παρά να ληστέψεις μια τράπεζα. Αυτή είναι η μέθοδος , αλλά εγώ δεν είμαι μαθημένος. Ο ασφαλέστερος και ο πιο νόμιμος τρόπος να ληστέψεις μια τράπεζα είναι να την αγοράσεις , αφού πρώτα την εξωθήσεις στο χείλος του γκρεμού. ..Τον καταλαβαίνω τον Καρλ. Ήθελε να πετύχει το χρυσάφι στην καρδιά ,αλλά το χρυσάφι δεν έχει καρδιά, είναι άτρωτο.» Χάινριχ Μπελ, Γυναίκες σε τοπίο με ποτάμι