και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες..
Μαθήτρια Γυμνασίου ήμουν και σε έκθεση για την αξία του νόμου πήρα το πρώτο χαστούκι από τον καθωσπρεπισμό και τη σοβαροφάνεια . Δε θυμάμαι την ακριβή διατύπωση που είχα χρησιμοποιήσει . Το νόημα των λόγων μου πάντως ήταν : « Όταν ο νόμος αποδεικνύεται άδικος , ο πολίτης έχει υποχρέωση να σταθεί απέναντι και με όποιον τρόπο μπορεί να πολεμήσει να τον αλλάξει.» Όταν πήρα πίσω την έκθεση, η φράση ήταν υπογραμμισμένη με κόκκινο στυλό και δίπλα ένα τεράστιο ερωτηματικό απ’ τον φιλόλογο. Δεν αντέδρασα. Δεν είχα την τόλμη τότε με λόγο προφορικό να αντιταχθώ σε όποιας μορφής εξουσία. Μόνο όταν έπιανα χαρτί και μολύβι έβγαινε αβίαστα ο αντίλογος από μέσα μου. Τις τελευταίες μέρες , με αφορμή τον τραγικό θάνατο του παιδιού στο τρόλεϊ και κυρίως όσα διάβασα από μερίδα δημοσιογράφων, διαδικτυακών σχολιαστών και ανθρώπων που αυτοανακηρύσσονται «πνευματική ελίτ» ,ξαναθυμήθηκα εκείνη την έκθεση. Τι είχε άραγε θεωρήσει άστοχο σ’ εκείνη την άποψη ο καθηγητής; Είδε σ’ αυτήν το σπέρμα της ανομ