Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Δεκέμβριος, 2015
Εικόνα
Τα σκάγια των άλλων - Κείμενο της Ειρήνης Παραδεισανού photo © Αλέξιος Μάινας Με ρώτησε το κορίτσι που τα χέρια του χαράκωνε γιατί είχε έμπνευση. "Γελάς συνέχεια. Το πρόσωπό σου με τρομάζει. Αυτό το γέλιο μοιάζει μάσκα". Κι απάντησα. "Το χαμόγελο το έδωσε ο Θεός σ' εμάς τους θνητούς για να 'χουμε μια ασπίδα στα σκάγια των άλλων". "Ποια είναι τα σκάγια των άλλων;" "Νόμιζα πως θα ρώταγες "Ποιοι είναι οι άλλοι". Τα σκάγια είναι τα λόγια τους". "Κι όταν εσύ γίνεσαι άλλος; Όταν τα λόγια σου γίνονται σκάγια;" "Τότε το γέλιο είναι γεμάτο απ' αυτά τα σκάγια. Και είναι ανάγκη να γελάσεις. Αν το αφήσεις μέσα σου, το γέλιο θα γίνει υγρό που λιμνάζει". "Νομίζω πως έχω μπόλικο από αυτό μέσα μου". "Γέλα λοιπόν. Τι περιμένεις;" "Φοβάμαι πως το γέλιο μου θα είναι ψεύτικο". "Υπάρχει λοιπόν και γέλιο που να μην είναι ψεύτικο;" "Σου έχει συμβεί ποτ

Κορνήλιος Καστοριάδης

" Αν ο Κρέων ήταν απλώς ένα τέρας, η Αντιγόνη δεν θα ήταν τραγωδία, αλλά έργο τρόμου και φρίκης. Η απόφασή του είναι πολιτική, βασίζεται σε εξαιρετικά στέρεους πολιτικούς λόγους. Αυτό που λέει ο Σοφοκλής στους Αθηναίους είναι ότι πολύ καλοί πολιτικοί λόγοι μπορούν να γίνουν πολύ κακοί αν είναι μόνο πολιτικοί, με τη στενή έννοια του όρου." " Σε ό,τι με αφορά, θα συγκέντρωνα ευχαρίστως αυτές τις τέσσερις λέξεις ( θάρρος, επαγρύπνηση, αιδώς ,αισχύνη ) κάτω από τον όρο υπευθυνότητα. Χωρίς υπεύθυνους πολίτες,όχι μόνο για τον εαυτό τους ως ιδιώτες , αλλά κυρίως ως αλληλέγγυα μέλη της πολιτικής τους κοινότητας, ο δημόσιος χώρος γίνεται τυπικός, χάνει την ουσία του και εγκαταλείπεται στη διαφήμιση, στη φενάκη και στην πορνογραφία- μιας και αυτό είναι το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα στις δυτικές κοινωνίες. Έχουμε ασφαλώς τη νόμιμη ασφάλεια της ελευθερίας έκφρασης. Αλλά σε τι χρησιμεύει πραγματικά αυτή η ελευθερία;" Κορνήλιος Καστοριάδης, Η ελληνική ιδιαιτερότητα
Εικόνα
Ειρήνη Παραδεισανού, "Θέλω να γράψω για τον πρόσφυγα"                    Θέλω να γράψω για τον πρόσφυγα                    που ανεβασμένος στην κορφή της τύψης μου                    με δείχνει με το δάχτυλο                    που του ’καψαν τα ηλεκτροφόρα σύρματα                    εκεί στην Ειδομένη.                    Θέλω να γράψω για τον πρόσφυγα                    που σπρώχνει τον αγκώνα μου να μην ενώσω τα χέρια με το σώμα.                    Σε στάση προσευχής ίσως με ήθελε                    να εκλιπαρώ τον Φοίβο.                    Ίσως με ήθελε να σέρνω τη ματιά μου στους τυφλούς                    να τους κουνώ τα χέρια                    να παίρνω τα πλαστικά μέλη τους στη θέση της καρδιάς                    στη θέση της καρδιάς να τα κολλήσω.                    Θέλω να γράψω για τον πρόσφυγα                    που έζησε όσα άνθρωπος αντέχει                    και στέκεται τώρα ασάλευτη εικόνα                  

προσοχή στα σημεία στίξης

« Η Κ. είναι φοβερή μαθήτρια.» « Δεν έχω την ίδια γνώμη.» « Μα έχεις δει την εικόνα του γραπτού της; Άψογα γράμματα, χωρισμός σε ενότητες και παραγράφους, κανένα ορθογραφικό λάθος.» « Μα η σκέψη της είναι επιφανειακή. Δεν εμβαθύνει.» « Η σκέψη της;» « Ναι . Η σκέψη της .» « Δεν καταλαβαίνω τι μου λες. Τις δικές μου σημειώσεις πάντως τις μαθαίνει στην εντέλεια και γράφει άριστα στα διαγωνίσματα. Έχεις δει πώς χρησιμοποιεί τα σημεία στίξης;» Την κοίταζα για ώρα. Αδυνατούσα να καταλάβω . Κι έπειτα θυμήθηκα τον καθηγητή που μου δίδασκε έκθεση . Μόνιμη επωδός σε κάθε έκθεσή μου η παρατήρηση. « Προσοχή στα σημεία στίξης !»