παρείσακτη

Ελάτε ν’ ακουμπήσουμε την άκρη του μυαλού μας με χρυσάφι Ελάτε να γευτούμε την ανάσα του γκρεμού Ελάτε να σωρεύσουμε την πίκρα μας Σε δυο λακκούβες άμμου στην άκρη του δρόμου Να δανειστούμε τις φωνές Να γίνουν φτυάρι ατσάλινο Να θάψουμε τη φρίκη

" Κακά τα ψέματα, οι πλειστηριασμοί πρέπει να γίνουν, διαφορετικά οι τράπεζες θα πτωχεύσουν." ( δημοσιογράφος του Σκάι ) " Στα επεισόδια δεν ήταν οι ίδιοι οι άνθρωποι που τους παίρνουν τα σπίτια τους, αλλά οι γνωστοί αριστεροί κύκλοι." ( δημοσιογράφος της Αυγής ) .. Η οθόνη κάνει καλά τη δουλειά της. Οι κοστουμαρισμένοι ευφυείς ηλίθιοι με το γυάλινο βλέμμα κάνουν καλά τη δουλειά τους. Η δουλειά τους είναι να μας πείσουν πως δεν υπάρχει χώρος για όλους, πως είμαστε όλοι αναλώσιμοι . Η δουλειά τους είναι να μας πείσουν πως το τραπεζικό σύστημα δεν είναι αυτό το απρόσωπο τέρας που όλοι υποπτευόμαστε, αλλά το ίδιο το οξυγόνο που μας κρατάει στη ζωή. Ας κάνουμε λοιπόν την επανάληψη στο μάθημά μας. " Χωρίς τις τράπεζες, ζωή δεν υπάρχει. Υπάρχει ζωή χωρίς οξυγόνο, χωρίς θάλασσες, χωρίς τροφή, χωρίς αγάπη, χωρίς φίλους, χωρίς χαμόγελο, χωρίς χρόνο, χωρίς ανάσα, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΧΩΡΙΣ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ " Γι ' αυτό βγάλτε τον σκασμό, σκύψτε τα κεφάλια, κάντε το σταυ

Ολόρθα τα σκυλιά και αλυχτάνε Το γήπεδο της γης ζώνουν σφυριά Κρατούν την εμμονή στη χούφτα πάνε Κι ολόγυρα στενάζουνε σκυφτά Πως έρχεται η αρμύρα από τα δάση Πως τους μιλά με ανθρώπινη λαλιά Πως άχνη από τις θάλασσες βυθάνε Τα ολόγκρεμνα στεφάνια του βορρά Κι ένα μικρό κορίτσι ξενυχτάνε Να ‘ρθει στα δυο του χείλη ο αμανές Να’ ρθει στις κόρες των ματιών η αντάρα Το βύθισμα της σκοτεινής ματιάς Και το λευκό ν’ ανάψει τη φωτιά του Μέσα στα στήθια του χαμού της εμορφιάς του.