παρείσακτη

                                                                                                                                                                       ...

εδώ σε τούτη την κόχη του κόσμου σε τούτο το χείλος του σύμπαντος μυρμηγκάκι περπατώ σέρνω στη ράχη μου έγνοιες μικρές στενάζω μα έρχεται στιγμή που το βλέμμα μου πέφτει τ' αψήλου κι είναι αβάσταχτη η ποίηση εισβάλλει στα μικρά μου μάτια τα σπρώχνει να ξαστερώσουνε να δουν και τότε γίνεται το διάλειμμα σταματώ τα πόδια μου στεριώνουνε στο χώμα και φεύγει απ' τη ράχη μου το βάρος ήλιοι αστράφτουν στο φτενό μου σώμα κι ανασαίνω