Κοπιάστε προσκυνήστε

 Στέλνει φιρμάνι η υπουργός

κοπιάστε προσκυνήστε

βγάλτε τα μάτια σας εμπρός

μη χάνετε καιρό

μυρμήγκια του συστήματος

κεραίες τρυπωμένες

του έθνους το αναίσθητο κουφάρι να υμνούν

και στο μυαλό των μαθητών

πολτό βαλσαμωμένο

να χύσει το φαρμάκι της η άχαρη σιωπή

βγάλτε τα μάτια σας εμπρός

τι ' ναι σωστό τι λάθος

θυσία τα σφαχτάρια

στων μαθητών τα μάτια

τη ράχη σας τρυπούν

.....................................................

( προς επίδοξους εκδοροσφαγέας ..και ο νοών νοείτω )

.....

 Αρνούμαι να ανοίξω τηλεόραση από την αρχή της πανδημίας. Πόσα οργισμένα ποιήματα θα είχαν γραφτεί μέχρι τώρα, αν είχα εκθέσει το νευρικό μου σύστημα στη σάπια ανάσα τους. Δεν πειράζει. Ο κόσμος τους έχει πεθάνει. Ένας νέος Κόσμος θα γεννηθεί απ' την τέφρα τους. Και αυτός ο κόσμος θα μιλήσει μια νέα γλώσσα. Στα σπλάχνα του σεισμού, εύκολο δεν είναι να μιλήσεις τη νέα γλώσσα. Κι αν δεν μπορείς σ' αυτήν το ποίημα να γράψεις, καλύτερα να μη γραφτεί κανένα ποίημα. Ώρα να σιωπήσουμε. Ώρα να στρέψουμε το αυτί στη γη που τρέμει της γέννας το δάκρυ.

ιδεοληπτική εμμονή

 Αυτή η εμμονή των καρεκλοκένταυρων του Υπουργείου Παιδείας στην αξιολόγηση των μαθητών μέσω διαγωνισμάτων, ακόμη και σε περίοδο πανδημίας που καθιστά τη φυσική τους παρουσία αδύνατη στην τάξη,

αυτή η στενοκεφαλιά,

αυτή η παντελής απουσία συναίσθησης

ότι μιλάμε για εφήβους

που πασχίζουν να κρατήσουν τα λογικά τους

σε μια τόσο δύσκολη συνθήκη

κλεισμένοι στα σπίτια τους

πίσω από μια οθόνη πιθανότατα κινητού τηλεφώνου

με γονείς στην καλύτερη περίπτωση αγχωμένους και φοβισμένους

(ας μη μιλήσουμε για τη χειρότερη.. η ενδοοικογενειακή βία είναι μια υπαρκτή πραγματικότητα)

Ότι τα ψυχιατρικά νοσήματα σε εφήβους είναι στα ύψη

Ότι η όλη αυτή κατάσταση πλήρους εγκλεισμού ουδείς γνωρίζει ποιον αντίκτυπο θα έχει στην υγεία των παιδιών μας

Αυτή η ιδεοληπτική εμμονή στα διαγωνίσματα υπό πίεση

Αυτή η ιδεοληπτική εμμονή στην πίεση

( για να αποφευχθεί, λένε, το ενδεχόμενον αντιγραφής, τα διαγωνίσματα θα διενεργούνται εντός αυστηρού χρονικού πλαισίου, ας πούμε, ένα διαγώνισμα μαθηματικών εντός επτά λεπτών )

Αυτή η κατάντια του ανθρώπινου γένους να κυνηγά μιαν αυταπάτη όπως είναι ο χρόνος και να αναγορεύει ως επιτυχημένον τον πιο γρήγορο.

Αυτή η κατάντια της ανθρωπότητας

Αυτή η αρρωστημένη κατάντια της ανθρωπότητας

Αυτή η ύβρις της ανθρωπότητας

Δε θα μείνει ατιμώρητη

Θα έρθει ο καιρός που η ανθρωπότητα θα έχει μεταλλαχθεί τόσο πολύ

Ώστε θα της είναι αδύνατον να ζήσει ανθρώπινα.

Ανθρωπιά θα έχουν μονάχα οι έκπτωτοι από την ανθρώπινη κοινωνία.

Και αυτοί ακριβώς οι έκπτωτοι από την κοινωνία των ανθρώπων ανθρώπινοι άνθρωποι

Αυτοί θα είναι που θα πουν τον τελευταίο λόγο.

venceremos !

 Τηλεκπαίδευση σε πλατφόρμα που σέρνεται

με δεδομένα του γιου μου

που αναγκάζομαι να πληρώνω απ' την τσέπη μου

λόγω βλάβης του ΟΤΕ εδώ και δέκα μέρες

με μαθητές που έχουν θέμα άλλοτε με τον ήχο άλλοτε με τη σύνδεση

παρ' όλα αυτά

η επικοινωνία με τα παιδιά

οι φωνές τους

" καλημέρα, κυρία"

" καλή συνέχεια, κυρία"

" ευχαριστούμε, κυρία"

τα ευφάνταστα σχόλιά τους στην πλατφόρμα μηνυμάτων που υποκαθιστά τον πίνακα

η προθυμία τους να μου στείλουν φωτογραφίες από τα τετράδια με τις εργασίες τους

η προθυμία τους να ρωτήσουν

η προθυμία τους να μάθουν

η ωριμότητα με την οποία αντιμετωπίζουν συνθήκες πρωτόγνωρες

μόνα τους

χωρίς καμία στήριξη από την επίσημη κυβέρνηση ενός κράτους διαλυμένου

με τα μέσα μαζικής προπαγάνδας να διατυμπανίζουν νυχθημερόν ότι για όλα φταίνε οι νέοι

με τα ΜΑΤ ξαμολημένα στους δρόμους να τρομοκρατούν, να πουλάνε τσαμπουκά

με την απειλή της αρρώστιας και του θανάτου καθημερινό πια βίωμα.

............................................................

Στο κενό μου γραμμένα τα παραπάνω, μόνο για να φωνάξω στα παιδιά μας να μην το βάζουν κάτω.

venceremos !

Πείτε μου πως το μέλλον μου υπάρχει, κυρία..

 Μουσικό Σχολείο Ηρακλείου. Ώρα δυόμιση μετά μεσημβρίαν. Τα λόγια της υποδιευθύντριας από το μεγάφωνο. Αγαπημένα μας παιδιά.. Η παρότρυνσή της να μην ξεχάσουν να αδειάσουν τα θρανία τους ..να πάρουν μαζί τους βιβλία, μουσικά όργανα...να προσέχουν ...Το τελευταίο κουδούνι. Αγκαλιές στο διάδρομο.

Κυρία, να προσέχετε...

Θα έρθω στο σπίτι σας να σας κάνω καντάδα...

Τα μάτια τους πίσω από το τζάμι του σχολικού λεωφορείου και το χέρι τους να χαιρετάει...

Γεια σας κυρία..

Με μαντρώνουν πίσω από μια οθόνη, κυρία..

γεια σας κυρία..

Πείτε μου πως αυτό θα τελειώσει, κυρία. Πείτε μου πως θα ανοίξει ξανά η τάξη και θα μετρηθούμε ξανά και θα είμαστε όλοι εκεί, κυρία.. Πείτε μου πως το μέλλον μου υπάρχει, κυρία..

Κι εγώ τους το λέω. Θα σας δείξω τη Ρόξυ, τους λέω. Εις το διαδικτυακό επανιδείν. Θα ξαναβρεθούμε.

πρώτη δημοσίευση εδώ : http://artinews.gr/%CF%80%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B5-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%80%CF%89%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%BD-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1.html

ο Δημήτρης Περοδασκαλάκης γράφει για τη Φλέβα της πέτρας

 Ποιήματα της ύπαρξης και ποιήματα ποιητικής. Η συλλογή καταθέτει το πρόβλημα της ποίησης και το πρόβλημα του κόσμου. Και τα δύο είναι προβλήματα του ποιητή. Η Ειρήνη θέτει και τα δύο ως ερωτήματα: τι είναι η ποίηση; και αποφαίνεται: αίμα και ανάσα. Μέσα από αυτήν την οπτική προσεγγίζεται και ο κόσμος. 

Τι είναι ο κόσμος; Μια πέτρα, που αν και τρύπια, βαραίνει μέχρι πνιγμού. 

Σαν αυτούς τους πνιγμούς που συντελούνται καθημερινά στο Αιγαίο. 

Τι προτείνει η Ειρήνη; 

Στη βαριά ανάσα του κόσμου, την ανάσα της ποίησης! 

Στη βαριά πέτρα του, τα καυτά και λάμποντα πετράδια της ποιητικής γλώσσας που καίει τους συρμούς και φωτίζει τα έγκατα.

......................

( Πολύτιμα λόγια του ποιητή Δημήτρη Περοδασκαλάκη για το τρίτο βιβλίο μου " Στη φλέβα της πέτρας". Ο Δημήτρης ζει στο Ηράκλειο της Κρήτης και με τιμά με τη φιλία του. Ένας άνθρωπος και ποιητής με ευγένεια ψυχής.)

αν είσαι δάσκαλος

 Όταν ένας δάσκαλος έχει να επιλέξει

αν θα σταθεί στο πλευρό του αδικημένου μαθητή του

που στιγματίζεται ως καταληψίας, κακός μαθητής, τεμπέλης, αδιάφορος για τη μάθηση ,

με λίγα λόγια καμένο χαρτί,

αυτόν τον μαθητή τον οργισμένο,

με την κουκούλα στο κεφάλι

με δυο τρύπες στη θέση των ματιών,

αυτόν τον μαθητή

που στην ερώτηση " γιατί, παιδί μου, κρύβεις το πρόσωπό σου;" απαντάει

" για να μη με αναγνωρίσουν και με αποκλείσουν από τη σύγχρονη εκπαίδευση"

κι επιλέγει να σταθεί απέναντί του

υπακούοντας εις στους ανωτέρους του

σκύβοντας το κεφάλι

για να διαφυλάξει την τσέπη του

αυτός

δεν είναι δάσκαλος

είναι διεκπεραιωτής μιας υπόθεσης χαμένης από χέρι.

( Η χθεσινή απόφαση του υπουργείου παιδείας που αποκλείει από την τηλεκπαίδευση τους μαθητές που συμμετέχουν στις καταλήψεις , υποχρεώνοντας τους καθηγητές να κάνουν τους ρουφιάνους των μαθητών τους, και διχάζει τους μαθητές σε

" καλούς" και " καταληψίες" ,σε μια κοινωνία με δασκάλους που έχουν συναίσθηση του παιδευτικού τους ρόλου, θα είχε ήδη ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών. Δυστυχώς, από καιρό έχει νικήσει ο φόβος και η πρεμούρα για την τσέπη. Ας μην ηθικολογούμε τουλάχιστον. Ας το βουλώσουμε το στοματάκι μας μπροστά σε νέα παιδιά που διεκδικούν το αυτονόητο. )