παρείσακτη

Χθες βράδυ, οδηγούσα και νόμιζα πως άκουγα Δεύτερο πρόγραμμα και ακούω έναν τύπο να ξερνάει ρατσισμό και νόμιζα πως άκουγα Δεύτερο και ανεβάζω την ένταση του ήχου γιατί είμαι και λίγο μάλλον πολύ βαρήκοη και ακούω τον τύπο να επαναλαμβάνει " δεν έχω τίποτα με τους ανθρώπους, εγώ ακραίος δεν είμαι αλλά.. " και να ακολουθεί ο οχετός μετά από το αλλά .. και να νομίζω πως ακούω Δεύτερο και μετά να συνειδητοποιώ πως μπλέχτηκαν τα ερτζιανά και ακούω έναν ακροατή που ξερνούσε ρατσιστικά στερεότυπα σε εκπομπή που έδινε το λόγο στους ακροατές και συνειδητοποιώ τότε ότι δεν άκουγα δεύτερο και συντονίζομαι στο Δεύτερο και ακούω την παρήγορη φωνή του Νίκου Αϊβαλή να διαβάζει ποίηση μα και πάλι παρηγοριά δεν μπορούσα να βρω γιατί το ξέρω πια πως το θηρίο ξύπνησε κι εγώ μοιάζω στρουθοκάμηλος που χώνει το κεφάλι στην άμμο και βαυκαλίζεται πως όλα βαίνουν καλώς και αυτοί είναι οι ρατσιστές κι εγώ είμαι η άλλη και αυτοί είναι οι φασίστες εγώ είμαι η άλλη και αυτό μέχρι το τέλος του κόσμο

Είναι κάποιοι άνθρωποι που στις ευχές στέκουν σιωπηλά αμήχανοι και δεν ξέρουν τι ν' απαντήσουν. Δεν είναι που δεν πιστεύουν στα θαύματα. Είναι που ζουν δυο ζωές. Μία εδώ και την άλλη την αληθινή, μέσα τους. Και δε θέλουν αυτήν την άλλη, την αληθινή, να τη δείξουν. Την είχαν αυτήν την ιδιοτροπία από παιδιά. Είναι αυτά τα παιδιά που τα βλέπεις στις φωτογραφίες να σκυθρωπιάζουν. Ειδικά όταν αυτές είναι τραβηγμένες σε τραπέζι γιορτινό. Μην τους ξεσυνερίζεστε  🙃

Αγαπήστε το κόκκαλο που εξέχει στο λαιμό της κόρης και τα μάτια της με το νερό που τρεμίζει και το βυθισμένο κορμί της και τον ασάλευτο μέσα στα σπλάχνα της γκρεμό που σας κοιτά και χάσκει. Κι αν φεύγουν στη στροφή σας τα μισάνοιχτα θεριά κι αν σας βυθά και σας στριφώνει τρόμος ελάτε αγαθά μου στοιχειά εσείς που σας τυλίξαν στο βαμβάκι της Βιρτζίνιας κι ανάπηρους σας βάλανε για ύπνο ελάτε κι ας ήταν βάλσαμο τα πιο στυφά σας βέλη ελάτε να χορέψουμε ξανά στο λίκνισμα της στάχτης ........ ( Δεκέμβρης 2018 )