Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάιος, 2019

Η αστυνομία της σκέψης

Μια φράση επανέρχεται εμμονικά στον τρύπιο νου μου αυτές τις μέρες. Η αστυνομία της σκέψης. Με τις ενοχές το καμτσίκι της. Ευτυχώς, μέσα στο κεφάλι μας κανείς δεν κάνει κουμάντο. Ούτε καν εμείς οι ίδιοι. Να ο πιο ελεύθερος χώρος του ανθρώπου. Το περίκλειστον κρανίον του. Οι κρόταφοι με το υπόγειο βουητό του αίματος . Εκεί μέσα χορεύουν όλα αγκαλιασμένα. Ευτυχώς  🙃

το ποίημα και το όνειρο

Δεν είχα ακόμη ξυπνήσει, όταν με βρήκε ο πρώτος στίχος. Μα δε σηκώθηκα να τον γράψω. Προτίμησα το χουζούρι. Με βρήκε και δεύτερος και τρίτος. Ήρθε ολόκληρο ποίημα και κόχλαζε στη γλώσσα μου κι εγώ τεμπέλα εκ γενετής .Το σώμα δοσμένο στην ακινησία του πόνου .Ή μήπως στον πόνο της ακινησίας; Στη θέση του ξύπνιου μέρες μετά θα θυμηθώ την αίσθηση του χορού που σάλευε στη γλώσσα μου υπό την ηδονή της νάρκης τις λέξεις που αέρινες φτύναν το καθηλωμένο κορμί το πύρινο μάτι της φλόγας . Ίσως δεν άξιζε να γραφτεί. Θα παρηγορήσω την τύφλα μου. Αδέσποτο το άγραφο ποίημα ίσως να έχει μια ελπίδα να υπάρξει. ( Θυμάμαι και τον Σωκράτη που μισούσε τη γραφή και αναθαρρεύω ) .... 16/5/2019