ένοχη εξαρχής

Ο άνεμος την κρατούσε μετέωρη

Ολάκερη γερμένη στο κενό

Κι ήταν η αγωνία της

Σπασμός στο μέτωπο

Χαραγματιά στο χείλος.


Κάτω απ’ τα πόδια της χείμαρρος

Πόδια γυναικών

Πόδια γυμνά

Καρφωμένα σε πυρωμένα λιθάρια.


Τα κοιτούσε ξυλάρμενη.


Άλλη αντοχή δεν είχε να υπομείνει

Αυτά τα μάτια που διαπερνούσαν τη φρίκη της

Μάτια συνένοχης σιωπής

Μάτια ικεσίας άηχης

Κι οι άνεμοι βιάζαν τη θωριά της

Και την καρφώναν σε δοκάρια νοερά

Ενός σκαριού που εξέφτισε.


«Μη με τηράτε πια»

το ουρλιαχτό της έσχιζε τα σύννεφα

«Τα μάτια σας με σφάζουν

πάρτε τα από πάνω μου!

Τα πυρωμένα πόδια σας με καίνε

Κι ένα ποτήρι κρύο νερό

Δε μπόρεσα

Σ’ όλη την έρμη μου ζωή

Να συνάξω

Να το σταλάξω πάνω στην ταλαίπωρη όψη σας

Να χρίσω με την αύρα του τα φρυγμένα σας βλέφαρα

Έτσι ως με θωρείτε

Καρφωμένες στο ακέραιο καθήκον σας.


Μα μη μου απλώνετε τα χέρια

Χέρια δεν έχω να τ’ αγγίξω

Μου τα κόψαν την ίδια τη στιγμή που με γεννήσαν

Κι ήμουν γυναίκα


Ένοχη εξαρχής.


δημοσιεύτηκε στο Βακχικόν

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
αρχαία λόγια και δύναμη απόγνωσης έφερε απόψε ο άνεμος

ένας φίλος
Ο χρήστης ειρήνη είπε…
γιατί ανώνυμος;
φανερώσου..
Ο χρήστης Ψαράκης Κ. είπε…
ποιός πίνακας (ή όνειρο ) σε ενέπνευσε σ αυτή την εικόνα?
Ο χρήστης ειρήνη είπε…
Όλο και πιο συχνά μου συμβαίνει να γράφω ορμώμενη από μια εικόνα, που τη βλέπω ολοζώντανη μπροστά μου, όλο και πιο καθαρή όσο γράφω.
Δεν ξέρω από πού έρχεται αυτή η εικόνα.
Πάντως στη ζωγραφική δεν ήμουν ποτέ καλή..
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
το ανώνυμος για ευκολία ειρήνη
ο Κώστας (μοντε)είμαι
και χάρηκα διπλά που βλέπω στα σχόλια άλλον ένα κρητικό που τα γραπτά του δειχνουν μαλαματένιο πνεύμα να τα οδηγάει

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

επική ειρωνεία

Κράχτες

Νικολάι Σταβρόγκιν