Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Απρίλιος, 2009

Κεβριόνης

Άμοιρε Κεβριόνη Ποιος να σου το’ λεγε Πως η κραυγή σου όταν άφηνες Ως βουτηχτής Το θρόνο το λαμπρό σου Θα γένονταν περίγελος Σε χείλη σκληρά Και το ωραίο σου μέτωπο Συντρίμμια Θα κείτονταν άθυρμα Σε μάτια στη βία εθισμένα Άμοιρε Κεβριόνη Αιώνες μετά Ποιος να σου το’ λεγε Μέσα σε αίθουσες πνιγμού Η μακάρια λήθη σου Πως θα γινόταν Θέμα πνιγηρών εξετάσεων. δημοσιεύτηκε στο poema

ονειροφαντασιές

Ναυαγοί σε μι’ ανώφελη δίνη καρφωμένοι στου κυμάτου την απρόσιτη αύρα στεκόμαστε με βλέμμα πικραμένο. Μα τα χέρια μας - αχ τα χέρια μας- μάς τα κρύβει ομίχλη κι αυτά μονάχα τους χαράσσουν μοίρες ορφανές σε πλάκες απ’ αρχής φτιαγμένες για να σπάσουν. Ονειροφαντασιές , θα μου πείτε Λόγια αλόγων όντων Φριχτά απατημένων Σκαιά νικημένων. Ονειροφαντασιές , θ’ απαντήσω Απλά και μόνο Ονειροφαντασιές. Κι όσο για την πλάνη.. Μα πλανημένος δε γεννήθηκεν ο άνθρωπος Εξαρχής –λες- φτιαγμένος να ρωτά Τον τρόπο τείχη να χτίσει κραταιά Τη γύμνια του ν’ αντέξουν; δημοσιεύτηκε στο Βακχικόν

πετράδια σπασμένα

Να βρω την άκρη στα σύρματα τούτα Που κουβαριάστηκαν εντός μου Αμείλικτοι δείκτες συνενοχής Αν όχι ευθύνης. Και με κρατούν σφιχτά απ’ τους καρπούς Με ρόδινες τριχιές. Πότε -πότε Μου μιλούν Μ’ αποστροφή Που ηθελημένα αγνοώ: « Ξέρεις , φαντάζεις γελοία δω πάνω μόνο που το ξέρεις καλά αυτό. H γελοιότητα είναι σαν τσίχλα πρώτα σου κολλάει στα λεπτότριχα μαλλιά κι ύστερα καταριέσαι τον εαυτό σου που επέτρεψες στις τρίχες να σε μολύνουν» Να βρω την άκρη στα νήματα τούτα Και μου χαράξαν στην όψη Ένα μονίμως ιδιόρρυθμο χαμόγελο Ξεχειλωμένο από παντού Και μια ματιά πετράδια σπασμένα γεμάτη.