Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάιος, 2009

ιερή μελαγχολία

Ο Στεπάν Τροφίμοβιτς είχε καταφέρει να αγγίξει τις βαθύτερες χορδές της ψυχής του φίλου του και να προκαλέσει μέσα του την πρώτη, απροσδιόριστη ακόμα, αίσθηση της προαιώνιας, ιερής μελαγχολίας που οι εκλεκτοί , άπαξ και τη δοκιμάσουν ή τη γνωρίσουν μια φορά, δεν θα την ανταλλάξουν ποτέ με την εύκολη ικανοποίηση. ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ οι δαιμονισμένοι

το χνώτο του ανέμου

Τον άνεμο τον στρίμωξαν σε δυο φτερά από καημό και προσμονή. Καρφωμένα τα νιώθεις στους ώμους καιρό τώρα. Στιγμές βαρίδια σε κρατούν στο χώμα τόσο σφιχτά που με μεγάλη βία κατορθώνεις την όψη σου να δείξεις όταν πρέπει. Στιγμές φλόγες σου γλείφουνε το νου. Αρπάζουν τα φτερά και τα χτυπούν με βία. Και κρύβεις τα μάτια σου κατάχαμα να μην ακούσεις. Δεν είσαι συ για πέταγμα. Τέτοια τερτίπια σ’ έχουν μάθει ν’ αποστρέφεσαι. Και σέρνεσαι ολοένα μες στους άλλους κι αποζητάς το συρφετό τους και το χνώτο τους μήπως κρυφτείς απ’ την κραυγή που σε τυλίγει. Είναι βαρύ πολύ το χνώτο του ανέμου κι οι πλάτες ισχαιμικές και το μυαλό μπαϊλντισμένο απ’ τα πολλά κι εσύ μονάχα ένας σβόλος από χώμα καρφωμένος ενοχλητικά στην αέναη του χρόνου τσουγκράνα. δημοσιεύτηκε στο ποιείν