ιερή μελαγχολία

Ο Στεπάν Τροφίμοβιτς είχε καταφέρει να αγγίξει
τις βαθύτερες χορδές της ψυχής του φίλου του
και να προκαλέσει μέσα του την πρώτη,
απροσδιόριστη ακόμα,
αίσθηση της προαιώνιας, ιερής μελαγχολίας
που οι εκλεκτοί ,
άπαξ και τη δοκιμάσουν
ή τη γνωρίσουν μια φορά,
δεν θα την ανταλλάξουν ποτέ με την εύκολη ικανοποίηση.



ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ
οι δαιμονισμένοι

Σχόλια

Ο χρήστης Ψαράκης Κ. είπε…
απίστευτος συγχρονισμός (αν καταφέρουμε κάποτε να συναντηθούμε θα σου εξηγήσω)
Ο χρήστης Νimertis είπε…
Ειρήνη σε χαιρετώ. Σε ανακάλυψα εντελώς τυχαία (;) αλλά με χαρά μεγάλη απολαμβάνω τα πονήματά σου. Εικονες που εφελκύουν και διατμούν, λέξεις που καμιά φορά σταυρώνουν και άλλες αποδομούν... κι ακόμα τώρα ξεκίνησα το ταξίδεμα στο ιστολόγιό σου. Θα συνεχίσω να σε μελετώ... είμαι κι εγώ βλέπεις ένας λογχογόρος του Απέριττου... μαστορεύω με το λόγο από έφηβος... χαίρομαι που υπάρχουν τόσα διαμάντια στον κυβερνοχώρο... (και επειδή διδάσκεις θα ήθελα να μου πεις κάποτε για τον Φίοντορ)
Ο χρήστης ειρήνη είπε…
να'στε καλά και οι δύο..

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

επική ειρωνεία

Κράχτες

Νικολάι Σταβρόγκιν