σιωπή

Πώς γίνανε τα σ’ αγαπώ
άγονα σχήματα φυγής για καληνύχτα
που ξεπουλιούνται στο σωρό
αβάσταχτης σιωπής ηχώ σ’ άγονη πίκρα.

Πώς χάθηκαν εδώ κι εκεί
τα ανυπόκριτα γιατί άχαρης νιότης
κι αυτό που απόμεινε συρμός
άμορφη μάζα από καπνό
μισές αλήθειες
που ακροβατούν σκοινί λεπτό
καθώς ορμούν σαν αερικό
στου νου τις σφαίρες

κι ανάερα , απόγεια, μυστικά
μου λένε τ’ άστρο αλυχτά
ψάχνει να φύγει
απ’ της νυχτιάς το μυστικό
το αναίτια ακόμα το κλειστό
το φιμωμένο..

Σαν ανυπόταχτα παιδιά
οι αλήθειες τρίζουν
που λίγο- λίγο αδημονούν
για να ξεφύγουν
από τα χάδια της ποδιάς
που όμως τα ζύγωσε κρυφά
αιχμάλωτα τα πήρε..


5-1-2007