παραμιλητό

Μη μας ξεσυνερίζεσαι
Αστεία λέμε
Για να περάσει η ώρα

Τα χέρια μας βέβαια όλο και λιγότερο κοιτάμε
όσο περνούν τα χρόνια
μας πιάνει μια κούραση ψυχική
κάθε που ακούμε για πολέμους
και φτώχεια και άλλα τέτοια στενάχωρα πράγματα

και τα παιδιά μας στέκουν δίπλα μας
μαγνήτες

τα μάτια τους
μάς μοιάζουν φυλακή
που εντός της κλείστηκαν πουλιά
και κρώζουν μανιασμένα
πουλιά με τις φτερούγες ματωμένες
και τα μάτια τους πνιχτά
μπίλιες φωσφόρου
που έσβησε
κάπου στη μέση.

Μα
τι να σου κάνουμε κι εμείς;
τι να σου πούμε;

Μας ψαλιδίσαν τη φωνή
και τα πουλιά ακόμη έρχονται τις νύχτες
και μας ταράσσουν τα όνειρα.

Μη μας ξεσυνερίζεσαι.

Σου είπαμε
αστεία λέμε
η ώρα να περνάει.

Βέβαια στα μάτια των παιδιών μας
βλέπουμε τα πουλιά
και κρώζουνε θλιμμένα

και είναι κρίμα
τόσο στ’ αλήθεια κρίμα
αυτή την άνοιξη που πέθανε
να μη μπορέσουμε να τους θυμίσουμε.

Ποιος έχει χρόνο για ιστορίες τώρα πια
και για φωτιές και για θυσίες και για τρελούς
που μανιασμένοι στις φλόγες ρίχνουνται,
ποιος έχει χρόνο μες στα μάτια μας
τον ίσκιο της σιωπής του ν’ αποθέσει.

Αν ήταν για κραυγές κι εύσημα της νίκης τους
θα σπρώχνονταν τριγύρω μας μιλιούνια οι γνωστοί
να μας θυμίσουν τη λαχανιασμένη ανάγκη τους
για επαίνους και άλλα τέτοια ηχηρά.

Μα τώρα
τώρα που αστεία λέμε
η ώρα να περνά,
ποιος τάχα θε να μας ζυγώσει;

Βαρύγδουπα ποθούν να τους απευθύνονται οι άνθρωποι
Τ’ αστεία τους τρομάζουν .

Γι’ αυτό
Το μόνο που ίσως όλοι σας νιώσετε
Είναι τούτο:

Οσφυοκάμπτες
Άκομψα
την πλάτη μας εκλίναμε
γι’ αυτό τα μάτια μας να τ’ αντικρίσετε
μην το ζητάτε`
πλάτες βουβές
να σας μιλήσουν δεν μπορούν.

Kι εν τέλει
νομίζω
απ’ την αρχή ξεκαθαρίσαμε:

αστεία λέμε
η ώρα να περνά.

........................................................................

το θυμήθηκα σήμερα ειδικά, μέρα απεργίας και γενικού ξεσηκωμού. μέρα της ήττας και της σιωπής..

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
το φράγμα θα σπάσει πάλι και θα ορμησει μπροστα ο ποταμός λευτερος και φοβερός :) ως τότε ... http://www.youtube.com/watch?v=ReAoBHnSy-8
καληνυχτα Ρηνιώ
Κωστας
Ο χρήστης Νimertis είπε…
'...Οσφυοκάμπτες
Άκομψα
την πλάτη μας εκλίναμε
γι’ αυτό τα μάτια μας να τ’ αντικρίσετε
μην το ζητάτε`
πλάτες βουβές
να σας μιλήσουν δεν μπορούν...'
συγκλονισμός...
θα ήθελα την άδεια να το αναρτήσω στο Νημερτή Ειρήνη...
Ο χρήστης ειρήνη είπε…
και βέβαια μπορείς να το αναρτήσεις..
να' σαι καλά..
Ο χρήστης ~reflection~ είπε…
Ποιο θανατο διαβαζουν τα παιδιά μας?..
Δε μαθανε ακομη τις συλλαβες της Ζωης και το παραμύθι άγγιξε το Τελικό το ς της σσσσσσσιωπης?...

μα το αστείο θελει γέλιο..
Αν δε γελασουν τα παιδιά...
αστείο δεν ειπωθηκε...
Οσφρήσου το κριτήριο το παιδικό...

και πανω του ζωγραφισε τα αδεξιο πάτημα εκεινου του πεταγματος,
που αρνειται της Ανοιξης το θανατο
και μπολιάζει γέλια στο φρέσκο χώμα της Αιώνιας Επιμονής......

Οι φτερουγες γελια που άνθισαν..
ηρθα να σου πω πς το κοριτσακι γελασε..
αναρθρα...
ακατανοητα..

ακριβως μόλις το αστειο ξεχαστηκε..
μα εκεινο...
θυμαται..
παντα θυμαται την προσπαθεια..

Σε φιλω....

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

επική ειρωνεία

Κράχτες

Νικολάι Σταβρόγκιν