γελοία
Είμαι κρυμμένη σ’ ενός Κύκλωπα το μάτι
Νυσταγμένος, νωθρός
Κουβαλεί την ψυχή μου στο βαλτωμένο του βλέμμα
Κι είναι όλη η άμμος της στέπας
Κρούστα βαριά στο μισάνοιχτο βλέφαρο
Κι είναι όλες της νύχτας οι κρύπτες
Βότσαλα μαύρα στης ρυτίδας το κύμα.
«Μικρέ μου Κύκλωπα
Αθώα σου ζητώ
Όπως αθώα δεν υπήρξα ποτέ μου
Ποτέ τόσο αθώα όσο τώρα
Αυτή την ύστατη στιγμή
Που κρέμομαι απ’ τα μάτια σου
Κι έχω ζητήσει ετούτο μόνο
Να ζυγώσεις την πελώρια χούφτα σου
Στο πρόσωπό μου
Και να με τραβήξεις έξω
Μονάχα αυτό σου ζητώ
Κι είμαι μικρή μπροστά σου τόσο
Όσο ποτέ δεν έλπισες πως θα με βρεις
Μονάχα να το γνώριζες πως είμαι εκεί
Θα’ χε κάποιο νόημα ετούτη η παράκληση
Και δε θα έμοιαζα ακόμη μια φορά
Γελοία.»
Νυσταγμένος, νωθρός
Κουβαλεί την ψυχή μου στο βαλτωμένο του βλέμμα
Κι είναι όλη η άμμος της στέπας
Κρούστα βαριά στο μισάνοιχτο βλέφαρο
Κι είναι όλες της νύχτας οι κρύπτες
Βότσαλα μαύρα στης ρυτίδας το κύμα.
«Μικρέ μου Κύκλωπα
Αθώα σου ζητώ
Όπως αθώα δεν υπήρξα ποτέ μου
Ποτέ τόσο αθώα όσο τώρα
Αυτή την ύστατη στιγμή
Που κρέμομαι απ’ τα μάτια σου
Κι έχω ζητήσει ετούτο μόνο
Να ζυγώσεις την πελώρια χούφτα σου
Στο πρόσωπό μου
Και να με τραβήξεις έξω
Μονάχα αυτό σου ζητώ
Κι είμαι μικρή μπροστά σου τόσο
Όσο ποτέ δεν έλπισες πως θα με βρεις
Μονάχα να το γνώριζες πως είμαι εκεί
Θα’ χε κάποιο νόημα ετούτη η παράκληση
Και δε θα έμοιαζα ακόμη μια φορά
Γελοία.»
Σχόλια
Τους καθρέφτες τους είχα σπάσει από μικρή…
πάντα έβγαζαν πιο όμορφες τις νεράιδες…
ποτέ δε γράφτηκε παραμύθι για τα «αλλόμορφα» κορίτσια…
εκείνα που ονειρεύονται να σκαρφαλώσουν στη φασολιά…
να ερωτευτούν τον Γίγαντα Θεό…
να κλέψουν από την τσέπη του το κλειδί του Παραδείσου…
να ψήσουν αμαρτίας εδέσματα στα κάρβουνα της Κόλασης…
να ξεφύγουν της τιμωρίας…
να μη μάθουν ποτέ το μάθημα νεράκι…
Μόνο με τον έρωτα οδηγό θα κάνει την κίνηση....
και το ξέρεις...
Μπες μεσα στο παραμύθι...
χωρεσες τόσο όμορφα..
που πραγματικα ... σε ζήλεψα...
Φιλιά... γγάντια χαδια στο μικρό σου προσωπάκι...
Ειρήνη μου, σύντομα, θα μιλήσουμε πολύ και για όλα :)