Αγαμέμνονος πλάνη
Είμαι ο αρχιστράτηγος
στρατού ανάξιου
Ριγμένου στη μιζέρια
και τη σήψη.
Ανθρωπάκια κρατημένα στις συμβάσεις τους
Όλοι
Καρφωμένοι στο παρόν
Τρέξαν να φύγουν όταν έριξα το δόλωμα
Οι άθλιοι
Να πάνε –λέει- στις γυναίκες τους και τα παιδιά τους
Να ζήσουν – λέει- τη ζωή τους σε ειρήνη
Οι ανάξιοι για τα μεγάλα και τα ιδανικά
Πώς να ριχτούν στη μάχη δίχως το λόγο το δικό μου
Να τους πυρπολήσει;
Κι έχω και τον Πηλείδη να μιλάει
Για τιμή και ευθιξία κι άλλα ηχηρά παρόμοια..
Λες και σε καιρό πολέμου
έχει κανείς την πολυτέλεια
Να νοιάζεται για τέτοια.
Σχόλια