Χθες ένιωσα τι σημαίνει στέρηση της παιδαγωγικής ελευθερίας.

Εξετάσεις  Α’ Λυκείου στα αρχαία ελληνικά.  Με θέματα που επιλέγονται τυχαία από μια – ο Θεός να την κάνει- τράπεζα θεμάτων.

Η Θεά της τύχης επιλέγει για τα δικά μου παιδιά ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια του Ξενοφώντα. Ένα κείμενο που εγώ δε θα επέλεγα σεβόμενη τις ιδιαιτερότητες των μαθητών μου, εκτός κι αν με διέκριναν σαδιστικές τάσεις. Στο διπλανό σχολείο κληρώνεται ένα από τα πιο εύκολα κομμάτια του Ξενοφώντα.

Αν αυτό λέγεται αναβάθμιση της δημόσιας παιδείας , εγώ είμαι ο Πάπας .

Ξαναλέμε λοιπόν..

Αναβάθμιση της δημόσιας παιδείας είναι να βλέπεις τους μαθητές σου σαν άλογα κούρσας που προπονείς για να τερματίσουν πρώτα ,αδιαφορώντας για τις ανάγκες τους και τα όνειρά τους..

Αναβάθμιση της δημόσιας παιδείας είναι να μπαίνεις στην αίθουσα διδασκαλίας  αγχωμένος, σκυθρωπός και θυμωμένος , με ελάχιστη υπομονή και κουρελιασμένα νεύρα, γιατί η ύλη δε βγαίνει..

Γι’ αυτό εξάλλου θεσπίστηκε η τράπεζα θεμάτων. Για να διασφαλιστεί ότι όλοι εμείς οι καθηγητές θα βγάλουμε την ύλη , όπως έχει τονιστεί επανειλημμένα.

Αν εσύ αισθάνεσαι πως το πρωτεύον είναι να ξυπνήσεις το μυαλό των μαθητών σου, να τα μάθεις να σκέφτονται, λυπούμαστε .. δεν  έχουμε χρόνο για τους δικούς σου ευσεβείς πόθους. Ένα είναι το ζητούμενο: να βγει η ύλη.

Μια ύλη που ορίστηκε άνωθεν, με κριτήρια ποσοτικά , με στόχο αδιευκρίνιστο.

Το μόνο που αισθάνομαι είναι πικρία. Μια αίσθηση ότι δεν ελέγχω τίποτα από αυτά που αποφασίζονται ερήμην μου.

Η αίσθηση ότι ζω σε μια οργουελιανή πραγματικότητα όπου με δένουν χειροπόδαρα και με καθιστούν συνεργό  σε ένα έγκλημα που δε θα πάψω να καταγγέλλω.

Και για να μην παρεξηγηθώ.

Δεν υποστηρίζω ότι δε χρειάζονται αλλαγές στην παιδεία. Το ελληνικό σχολείο χρειάζεται κατεδάφιση και  χτίσιμο από την αρχή.

Κυρίως γιατί οι μαθητές μας ξεκινούν στο νηπιαγωγείο με άπειρα ερωτήματα στο κεφαλάκι τους και καταλήγουν στο Λύκειο με μια και μόνη «Είναι αυτό στην ύλη; Είναι sos

Το μυαλό τους κλειδώνεται. Δεν μπορούν να αρθρώσουν λόγο δομημένο, δεν μπορούν να καταλάβουν ένα κείμενο γραμμένο σε ωραία ελληνικά. Σαν να έχουν ένα χάος μέσα τους.

Μα το πιο τραγικό είναι ότι η γνώση γι’ αυτά καταλήγει ένα μαρτύριο. Και η άμυνά τους απέναντι σ’ αυτό είναι η μάσκα της απάθειας, της αδιαφορίας.

Μιλάω για μάσκα.

Γιατί τα παιδιά μας έχουν ακόμη τη φλόγα μέσα τους. Εγώ είχα την τύχη να την  ανακαλύψω σε πολλούς από τους μαθητές μου.
Μόνο που αυτήν τη φλόγα δεν την αξιολογεί κανένα εξεταστικό σύστημα.

Σχόλια

Ο χρήστης ΑιμίλιοςEmilius είπε…
"...πάρεξ ελευθερία και γλώσσα";;;
σκοτίστηκαν οι...Γλωσσοδέτες!
Β.
Ο χρήστης ειρήνη είπε…
αυτοί δεν μπαίνουν καν στον κόπο να μας διαβάσουν Αιμίλιε.. ναι ..πάρεξ ελευθερία και γλώσσα..

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

επική ειρωνεία

Κράχτες

Νικολάι Σταβρόγκιν