Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Φεβρουάριος, 2014

οι ασάλευτοι

Στις  όχθες του γκρεμού που αιφνίδιος σχίζει στα δυο το νου μου Φύτρωσε ένα κομμάτι γης Το αγγίζω με το κροταφικό υγρό που στα μηλίγγια μου καλπάζει Με καρφώνει με την  άκρη της γλώσσας του Κράτησέ με , του λέω Βαθιά μέσα στα νερά που βρέχουν τις κοίτες σου Ν’ αποκοιμηθώ Το μυστικό να γευτώ  των σκοτεινών βυθών σου Κατοίκησε μέσα μου. Τους βλέπεις εκεί  τους ασάλευτους; Σε κοιτούν με φθόνο γιατί υγραίνεσαι ακόμη Μ΄ αυτοί  είναι στεγνοί Έχει να βρέξει μέσα τους από τότε που ξεχάσαν τα υγρά της μήτρας Τη σκοτεινιά της Την ρυθμική ανάσα της νανούρισμα θαμπό Και τώρα τα μάτια τους ορφάνεψαν Δε βγαίνει δάκρυ απ’ τα βάθη τους Κι όμως τους βλέπεις και σε κοιτούν Σα μαύρα πεινασμένα σκυλιά Που ζήσαν κάποτε τη χάρη να’ χουν ένα στεγνό σπιτικό Ένα χέρι να θηλυκώνει τη μοίρα τους με πίκρα να σιωπά όταν αυτά γαβγίζαν κι έπειτα τα’ ριξαν στο δρόμο τα βρήκαν οιωνοί που στέκαν βλοσυροί και κλέβαν την ψυχή από τα μάτια των ζωντανών. Π