Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Δεκέμβριος, 2017

...

Τα παιδιά μας διψάνε για απαντήσεις. Και τα ερωτήματά τους είναι αμείλικτα. Με κυνηγούν το διάλειμμα ,καρφώνουν πάνω μου τα αθώα μάτια τους και ρωτούν " Πείτε μας κυρία¨. Κι εγώ δεν τους λέω. Αρνούμαι να παίξω τον ρόλο του καθοδηγητή. Προτιμώ μονάχα να αφήνω τα κείμενα να μιλήσουν. Τον Επιτάφιο του Θουκυδίδη, την Αντιγόνη του Σοφοκλή, τα Ελληνικά του Ξενοφώντα. Και τους άλλους Έλληνες ,τον Γεώργιο Βιζυηνό, τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, τον Κωνσταντίνο Καβάφη. Και βέβαια τον Όμη ρο. Κι αυτά επιμένουν. " Μα πείτε μας, κυρία. Αν δε μας πείτε εσείς, τότε ποιος;" Κι εγώ τα κοιτώ ίσια κατάβαθα στα μάτια τους που εκλιπαρούν να τους δείξω έναν δρόμο, χαμογελώ και σωπαίνω. Μα αυτά ξέρουν. Ξέρουν πως έχω αλλεργία σε κάθε είδους χειραγώγηση. Και η πιο ύπουλη είναι αυτή που κρύβεται πίσω από τα προσωπεία που εμείς οι μεγάλοι τόσο εύκολα αλλάζουμε. Κι όταν μου ζητούν κάπου να στηριχτούν και να πιστέψουν, τους δείχνω τα γραφτά των ανθρώπων αυτών που ζήσαν πριν από μας σ'

...

Είναι διασκεδαστικό να παρακολουθείς τις αντιδράσεις των ανθρώπων γύρω σου . Τη λαχανιασμένη ανάγκη τους για αποδοχή τη δεικνύει ο τόνος της φωνής τους. Όσο πιο τσιριχτή η χροιά της, τόσο πιο πολλές απορρίψεις ξέρεις ότι δέχτηκε ο λαλών. Είναι παρηγορητικό βέβαια αυτό. Να κλείνεις τα αφτιά σου στις τσιρίδες των άλλων και να χαμογελάς με κατανόηση στο υψωμένο τους δάχτυλο. Να νιώθεις βαθιά μέσα σου ότι είναι άνθρωποι καμωμένοι από πηλό και ματαιωμένα χάδια. Να τους βλέπεις μωρά που δεν τα σήκωσε η μάνα τους από την κούνια να τα χαϊδολογήσει , όταν έπρεπε.

συναισθηματική εμπλοκή

Θυμάμαι, χρόνια πριν, νεοδιόριστη στην εκπαίδευση, την παραίνεση μιας φιλολόγου - αργότερα έγινε σύμβουλος- στα επιμορφωτικά σεμινάρια. " Προσπαθήστε να μην εμπλακείτε συναισθηματικά με τους μαθητές σας". Μου είχε κάνει εντύπωση αυτή η συμβουλή, κυρίως γιατί είχα μια εμπειρία οχτώ χρόνων στα φροντιστήρια και δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα έκανα μάθημα, έστω και μια μέρα, χωρίς αυτήν τη συναισθηματική εμπλοκή. Με άλλα λόγια, για να το κάνω λιανά, ακόμη και σήμερα, δεν υπάρχε ι περίπτωση να ασχοληθώ με κάτι, αν δε νιώσω μέσα μου αυτό το πάθος.Πάθος για το κείμενο που διδάσκω αλλά και αγάπη για τα μάτια που έχω απέναντί μου. Σκληρή αγάπη κάποιες φορές, ναι. Αλλά, πάντως , αγάπη. Δεκατέσσερα χρόνια μετά, έχω μάθει , πλέον, ότι οι συνάδελφοί μου χωρίζονται σε δυο κατηγορίες. Αυτούς που εμπλέκονται συναισθηματικά με τους μαθητές τους και αυτούς που το φοβούνται. Δεν ξέρω ποιοι είναι οι πιο καλοί δάσκαλοι. Είχα , ως μαθήτρια, δοκιμάσει και τις δύο κατηγορίες. Η πρώτη αρ

Γεννιέσαι με τη φτώχεια ραμμένη στο μέτωπο

Γεννιέσαι με τη φτώχεια ραμμένη στο μέτωπο. Σου λένε πως η μοίρα σου το' χε. Σου διαβάζουν και παραμύθια για τους ευτυχισμένους φτωχούς που γεμίζουν το στομάχι τους με την αγάπη και τους δυστυχισμένους πλούσιους που ζουν στην ανία της τρυφής. Σε κοιμίζουν με ρητά όπως " τα λεφτά δεν είναι το παν " άνθρωποι χορτάτοι. Κι όταν τα νερά μπαίνουν στο σπίτι που θάρρεψες δικό σου, το σπίτι που έχτισες πάνω στο μπαζωμένο ρέμα, γιατί σε πείσαν πως το μπαζωμένο ρέμα είναι το δικό σου μ ερίδιο γης, γιατί σε πείσαν πως δεν έχεις δικαίωμα να κοιτάξεις πιο πέρα, γιατί σε πείσαν πως η μοίρα σου το' χει να χαλάσεις τη ζωή σου σ' αυτήν την τρύπα ,γιατί σε πείσαν πως τα μάτια σου πρέπει να τα ρίχνεις στη λάσπη, πως ο ουρανός δεν είναι για σένα, όταν τα νερά μπαίνουν στο σπίτι και σε πνίγουν εσύ δεν είσαι παρά αυτός που έχτισε πάνω στο μπαζωμένο ρέμα κι αυτοί είναι οι αλέκιαστοι οι άβρεχτοι και οι χορτάτοι που τώρα υψώνουν το δάχτυλο και σε δείχνουν.

το πιάσατε ανθρωπάκια;

" Κακά τα ψέματα, οι πλειστηριασμοί πρέπει να γίνουν, διαφορετικά οι τράπεζες θα πτωχεύσουν." ( δημοσιογράφος του Σκάι ) " Στα επεισόδια δεν ήταν οι ίδιοι οι άνθρωποι που τους παίρνουν τα σπίτια τους, αλλά οι γνωστοί αριστεροί κύκλοι." ( δημοσιογράφος της Αυγής ) .. Η οθόνη κάνει καλά τη δουλειά της. Οι κοστουμαρισμένοι ευφυείς ηλίθιοι με το γυάλινο βλέμμα κάνουν καλά τη δουλειά τους. Η δουλειά τους είναι να μας πείσουν πως δεν υπάρχει χώρος για όλους, πως είμαστε όλοι αναλώσιμοι . Η δουλειά τους είναι να μας πείσουν πως το τραπεζικό σύστημα δεν είναι αυτό το απρόσωπο τέρας που όλοι υποπτευόμαστε, αλλά το ίδιο το οξυγόνο που μας κρατάει στη ζωή. Ας κάνουμε λοιπόν την επανάληψη στο μάθημά μας. " Χωρίς τις τράπεζες, ζωή δεν υπάρχει. Υπάρχει ζωή χωρίς οξυγόνο, χωρίς θάλασσες, χωρίς τροφή, χωρίς αγάπη, χωρίς φίλους, χωρίς χαμόγελο, χωρίς χρόνο, χωρίς ανάσα, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΧΩΡΙΣ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ " Γι ' αυτό βγάλτε τον σκασμό, σκύψτε τα κεφάλια, κάντε το