χλευασμός

Ένας ιδιότυπος καθρέπτης της ανθρώπινης φύσης ,με την υποκρισία της και την απελπισμένη ανάγκη της για αποδοχή είναι και το fb. Μοιάζει με ένα καφενείο που εκτείνεται στο άπειρο. Μέσα στριμωγμένοι διαδηλώνουμε την ηχηρή μας απουσία και γύρω μας παραμορφωτικοί καθρέπτες μεγεθύνουν την δίψα μας, τον πόνο μας, την αλήθεια και την ψευτιά μας.
Αδιάψευστος δείχτης τα γενέθλια ανθρώπων που είχαν λογαριασμό εδώ μέσα και έχουν φύγει από τη ζωή. Το μηχάνημα εξακολουθεί και ειδοποιεί τους εικονικούς φίλους τους και τους παροτρύνει να γράψουν μια ευχή και να τους φτιάξουν τη μέρα. Και πρόθυμοι κάποιοι ανταποκρίνονται.
Είναι στ' αλήθεια ένας ιδιότυπος σουρεαλισμός αυτό. Θα μπορούσε να δώσει υλικό για το πιο τρελό ποίημα.
Ψεύτικοι φίλοι να στέλνουν ψεύτικες ευχές στον εκλιπόντα.
“ Να ζήσεις χίλια χρόνια ευτυχισμένα”
Κι εκείνος μακάριος κάτω απ' το χώμα να τους βγάζει τη γλώσσα χλευάζοντας την τύφλα τους.
Αυτό το παράλογο που ο Αλμπέρ Καμύ προσπάθησε να περιγράψει στο δοκίμιό του
" Ο μύθος του Σίσυφου", αυτή η επίγνωση ότι όλοι κουβαλούμε μια πλευρά που είναι γελοία και φαίνεται ακόμη περισσότερο όταν παίρνουμε τις πιο σοβαρές μας πόζες. Πόσο φανερό είναι και εδώ μέσα.
Μη βιαστείτε καλοί μου συνταξιδιώτες να υψώσετε το δάχτυλο και να με κατηγορήσετε για αμετροέπεια .
Έτσι κι αλλιώς, πρώτη εγώ το παραδέχομαι.
Η αμετροέπεια και η υπερβολή είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου. Και η βαθιά του σχιζοφρένεια προκύπτει από αυτήν ακριβώς την άρνησή του να δεχτεί ότι όλα γύρω του πλάστηκαν για να τον χλευάζουν. Ο ήλιος, η θάλασσα, η τελειότητα του έναστρου ουρανού μια διάφανη νύχτα. Είναι εκεί για να διατρανώσουν σ' αυτό το ατελές και ανυπόδητο και γυμνό από άμυνες πλάσμα πόσο βαθιά νυχτωμένο στέκει κάθε φορά που υψώνει ανάστημα και καυχιέται μ ΄εκείνη την έπαρση του αυτάρεσκου.
Σκέφτομαι πως αυτή η αυταρέσκεια στο βλέμμα που σου λέει πως όλα τα κατέχει είναι η πιο βαθιά αναπηρία του ανθρώπου. Τα ζώα σ' αυτό είναι τόσο πιο έντιμα, γι΄αυτό και τόσο αθώα. Τα ζώα και τα παιδιά.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

επική ειρωνεία

Κράχτες

Νικολάι Σταβρόγκιν