άτιτλο

-
Αυτή η φλούδα που ξεκολλά στο κρανίο μου
στρέφεται γύρω απ’ τα μάτια και χάσκει
τριγύρω
παιδιά κρατημένα σφιχτά στο λαιμό μου
με τραβούν προς το χώμα.
Κι ένα δέντρο υψώνεται στο μέρος που παίζαν.
Τα κλαδιά του σαλεύουν στα χέρια μου
και
υπαγορεύουν
το τελευταίο ποίημα.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

επική ειρωνεία

-
Νομίζω πως η κυρίαρχη λειτουργία της επικής ειρωνείας είναι να δείξει την ασυνέπεια των θεών και την πλάνη των θνητών που επιμένουν να τους εμπιστεύονται. Ραψωδία Δ   Ιλιάδας Αγαμέμνονας : « Ο πατέρας Δίας δε θα βοηθήσει τους ψεύτες. Όσοι πρωτοπάτησαν τους όρκους, αυτών τα τρυφερά κορμιά θα τα φαν οι γύπες.» Τι αγνοεί ο Αγαμέμνονας; Ότι ο ίδιος ο Δίας έστειλε την Αθηνά στη γη με την προτροπή: « Δοκίμασε πρώτοι οι Τρώες να   κάνουν αρχή να πατήσουν τους όρκους , χτυπώντας τους πολυδοξασμένους Αχαιούς». Τους όρκους που οι πλανημένοι θνητοί στη γη επικύρωναν με θυσίες λίγο πριν στο όνομα του ίδιου του Δία. .. Θα μου πείτε: Εδώ ο κόσμος καίγεται κι εσύ ασχολείσαι με τον Όμηρο.   Κι όμως. . Διαβάστε την Ιλιάδα με τα μάτια της ψυχής ανοιχτά και θα βρείτε πως είναι ένα από τα πιο συνταρακτικά κείμενα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Αυτό βέβαια , για όσους δέχονται πως   διαβάζουμε λογοτεχνία για να νιώσουμε   το μέσα μας βουητό, αυτό που μας κάνει ανθρώπους, αυτό που μας ξεχ
Διαβάστε περισσότερα

Κράχτες

-
Εικόνα
στη Γαλλία οι άνθρωποι φυλακίζουν τις πάπιες σε σιδερένια κλουβιά κράχτες να παρασύρουν στο θάνατο τ’ αδέρφια τους στην Ελλάδα οι άνθρωποι φυλακίζουν τα παιδιά τους σε ηλεκτρικά κλουβιά κράχτες να παρασύρουν στη συρμάτινη ζωή τ’ αδέρφια τους και το σύννεφο με του νερού το ξάφνισμα κι η ασημένια θάλασσα με του κήτους τον πόνο και τα πουλιά με τον χωνεμένο ύπνο τους κι εμείς με τα πλοκάμια της δίψας στο στέρνο κι οι λέξεις που γελάνε μαζί μου δίχως ήχο κι αυτό το ποίημα που με χλευάζει πίσω από την ορθάνοιχτη πόρτα του ονείρου .... ( 4/11/2018 )
Διαβάστε περισσότερα

Νικολάι Σταβρόγκιν

-
Μια αληθινή αποκάλυψη για μένα στάθηκε ένα μυθιστόρημα που έγραψε ο Φίοντορ Ντοστογιέφσκι το 1871, ένα έργο ξεκάθαρα πολιτικό, ιδιαίτερα προφητικό για την εποχή του και τόσο επίκαιρο σήμερα. Οι δαιμονισμένοι ο τίτλος του ή αλλιώς οι δαίμονες όπως το είχε τιτλοφορήσει ο ίδιος ο Ντοστογιέφσκι. Και σε μια εποχή όπως αυτή ,που μας έχουν κατακλύσει κάθε λογής δαίμονες, οι εκδόσεις Ίνδικτος επιλέγουν να το φέρουν και πάλι στο προσκήνιο με μια έκδοση-κόσμημα. Έχω διαβάσει κάποια έργα του Ντοστογιέφσκι. Ο ωμός ρεαλισμός του με ελκύει τόσο ,που οι χαρακτήρες του συντροφεύουν τις σκέψεις μου σαν να πρόκειται για πρόσωπα υπαρκτά στη ζωή μου. Ίσως όμως να πρόκειται και για μια παραξενιά που μου κόλλησε από παιδί, τότε που πραγματικές φίλες είχα ελάχιστες και με συντρόφευαν οι ήρωες των βιβλίων. Ευτυχώς για μένα στην πορεία άλλαξα.. Στους δαιμονισμένους όμως δεν είδα μόνο έναν συγγραφέα ικανό να πλάσει αληθινούς ήρωες αλλά και έναν διανοητή που στέκει πιο πάνω από την εποχή του και με προφ
Διαβάστε περισσότερα