προσμονή

Πόσα ποτάμια μας κυκλώσαν λάβα κόκκινη
Ηλεκτρισμένα νήματα ο φόβος μας κρατά
Σκιές τριγύρω από την όχθη
Να εκλιπαρούν με μάτια γλάρου
Να σέρνονται

Οσμή του φόβου
Τανάλια θα συνθλίψει τους κροτάφους
Μάτια κόκκινα
Απ’ την άχαρη αγρυπνία.

Κι εσύ βουβά να γέρνεις το κεφάλι
σβησμένο κύμα
και μονάχος να μιλάς:

“Αν το δυνόμουνα ν’ αλώσω το φαράγγι της σιωπής
να ξεκοιλιάσω τη βουβή ματιά
αυτή τη χάντρα που γυάλινη σαλεύει
μέσ’ απ’ τον καθρέπτη `

κάποτε οι θεοί ενοικούσαν σε θνητούς
γάργαρο αστείο η ματιά τους
κι ο Προμηθέας καταριότανε
τον ίδιο τον πατέρα των θεών

τώρα μοιάζει η φωνή μου αστείο αταίριαστο
μανδύας γελωτοποιού
άσμα νεκρίκιο ντύνει
σ’ ένα γράμμα που απόμεινε κενό
και μια ηχώ που όλο μέσα μου επιστρέφει:

μας ξεχάσαν οι λέξεις
μας αλώσαν τα χρόνια
πια μονάχα εικόνες μας μένουν
και μια γερμένη εμμονή
μας ψιχαλίζει τη σιωπή με κεντρί υπόγειο.”

Όλη μας η ζωή κουλουριασμένη σε μιαν όχθη
Κι ο ποταμός ολόγυρα μας κλείνει
Κόκκινη λάβα ο φόβος αλυχτά.

Σχόλια

Ο χρήστης Ψαράκης Κ. είπε…
ο φόβος , το φαράγγι της σιωπής
οι λέξεις που μας ξέχασαν,οι εικόνες που μας έμειναν,

μα τι εικόνες..
Ο χρήστης ειρήνη είπε…
αμφιβάλλω ολοένα και περισσότερο για τη δύναμη αυτών των εικόνων..μήπως δεν κάνω τίποτε άλλο απ' το να αναπαράγω κοινότυπες, ανιαρές και δίχως νεύρο εικόνες;
ειλικρινά απορώ πώς εξακολουθείς και με διαβάζεις φίλε Κωστή
Ο χρήστης k είπε…
μερικοί από εμάς που γράφουμε είμαστε πιο χαζοί από τους άλλους
έχουμε την εντύπωση? πίστη? πεποίθηση? ότι θα βρούμε τις μαγικές λέξεις, κάτι σαν το σουσάμι άνοιξε για να παραμερίσουν οι βαριοί οι τοίχοι, να μερώσει το θεριό.. να φύγει το πλάκωμα απ'τη ψυχή...
χαζό μεν, αλλα καμιά φορά μπορεί και να πετύχει :)
Ο χρήστης Ψαράκης Κ. είπε…
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ο χρήστης Ψαράκης Κ. είπε…
Οι εικόνες σου Ειρήνη , για τις οποίες αμφιβάλεις, είναι σα το κρασί.
Καλλιέργησες το αμπέλι, έκοψες τα σταφύλια,τα πάτησες, έγινε ο μούστος κρασί και κερνάς , ανοικτά.
Ειναι δικό σου κρασί, δικό σου ο κόπος, ειναι αληθινό , και έχεις και τη διάθεση να το προσφέρεις.
Απο κει και πέρα σ άλλους θ αρέσει πιο πολύ σ άλλους πιο λίγο , ανάλογα το άνθρωπο, τη ώρα , τη παρέα ,το άνεμο που φυσά, και τη βροχή που βρέχει.
Πιθανόν , όπως τώρα , να μη σου πολυαρέσει και σένα της ίδιας. Συμβαίνει κ αυτό, άλλωστε όταν το πίνεις εισαι και σύ "άλλος".
Αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν ειναι αληθινό κρασί και πως δε το κερνάς με τη καρδιά σου!
κέρνα μας λοιπόν το παλιό κρασί που έχεις φυλαγμένο
που δίνει ανάσα στη καρδιά που λέει και η μαντινάδα.
Ο χρήστης ειρήνη είπε…
"όταν το πίνεις είσαι κι εσύ άλλος.."
δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι..
Κωστή την εκτίμησή μου σου στέλνω

"μερικοί που γράφουμε είμαστε πιο χαζοί από άλλους" :πόσο εύστοχα το έθεσες δρυοκολάπτη

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

επική ειρωνεία

Κράχτες

Νικολάι Σταβρόγκιν