Μιχάλης Γκανάς

Μέχρι το Σάββατο είχα τη χειρότερη γνώμη για τις βραδιές ποίησης. Μου φαινόταν γελοίο ένας ποιητής να απαγέλλει ποιήματά του μπροστά σε κοινό. Πίστευα πως η ποίηση είναι η τέχνη της σιωπής. Πίστευα πως μόνο μόνος του κάποιος μπορούσε να την απολαύσει.

Όλα αυτά μέχρι το Σάββατο. Η Ένωση Φιλολόγων Νομού Ηρακλείου διοργάνωνε μια βραδιά ποίησης αφιερωμένη στον Μιχάλη Γκανά . Πήγα ,για να γνωρίσω από κοντά αυτόν τον άνθρωπο που αρχικά με είχε μαγέψει με τα τραγούδια του κι έπειτα με τα ποιήματά του.

Και άλλαξα γνώμη για τις βραδιές ποίησης.

Ο Μιχάλης Γκανάς , ένας ποιητής όπως εγώ θα ήθελα να είναι οι ποιητές , ανθρώπινος ,προσιτός, σεμνός. Και η φωνή του -συγκλονιστική ,βαθιά υποβλητική -έκανε τα ποιήματα ζωντανά εκεί μπροστά στα μάτια μου. Ποιήματα που αναδεύαν μέσα μου αυτήν τη γνήσια τραγική ηδονή, γιατί μόνιμο θέμα τους, είτε για τον έρωτα μιλούσαν είτε για το θάνατο είτε για την ίδια την ποίηση ,ήταν ο άνθρωπος και η τραγικότητά του..

Κύριε Γκανά, να είστε πάντα καλά ..

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

επική ειρωνεία

Κράχτες

Νικολάι Σταβρόγκιν