ο φόβος
Μας λύσαν τα σκοινιά
Πλέαμε ανάσκελα
Πετράδια του βυθού
Χτυπιούνταν μες στη χούφτα μας
Στο λαιμό μας η υποψία του σκοινιού
Λεπτή σα νήμα οδοντικό
Πιο πάνω απ’ της μιλιάς τη δίοδο
Πιο μέσα απ’ της φωνής τον κόμπο
Πιο βαθιά απ’ του δέρματος τα λέπια
Μια ηχώ αλαβάστρινη
Ένα νήμα πιο πάνω απ’ την κοίτη
Ο φόβος
Σχόλια
κείνη η φράση σου ειδικά...
Στο λαιμό μας η υποψία του σκοινιού Λεπτή σα νήμα οδοντικό...
ό,τι κι αν πω θα 'μαγαρίσω' τούτο που εμπειρώθηκα... και θα το φτωχύνω...
να'σαι καλά φίλη μου...
Σας ευχαριστούμε που έστω και έτσι απρόσωπα μας επιτρέπετε να προβλιματιστούμε και να κάνουμε μια βαθύτερη ανασκόπηση, γιατί πιστεύω πως η ποίηση αρπάζει την ψυχή και την ταρακουνάει.
Λευτέρης Ανέστης.
αρπάζει την ψυχή και την ταρακουνάει..
αν θέλεις στείλε μου μέιλ με τα νέα σου ή γράψε μου εδώ αν δε σε πειράζει..
δεν ξέρω ούτε σε ποια σχολή πέρασες..
ελπίζω να είσαι καλά
Είμαι πολύ καλά ελπίζω το ίδιο και για εσάς