το αυγό του φιδιού
" Η Χ.Α είναι το μόνο κόμμα που εξακολουθεί να εκφράζει το περήφανο όχι της εθνικής αντίστασης των Ελλήνων."
Αυτά τα λόγια του Κασιδιάρη δεν είναι τυχαία. Απευθύνονται στο θυμικό όσων ανθρώπων βλέπουν τα πράγματα υπό τον παραμορφωτικό φακό του φανατισμού.
Και νιώθω πως ο μεγαλύτερος κίνδυνος που απειλεί την Ελλάδα μα και ολόκληρη την Ευρώπη σήμερα είναι αυτός ακριβώς. Η άνοδος του φασισμού .
Η Αριστερά είναι το μόνο αντίβαρο σ' αυτήν την απειλή. Το μόνο. Και μιλώ για την ιδεολογία της Αριστεράς. Αυτήν που χτυπήθηκε ανελέητα από μια ομάδα σκιάχτρων που κρατούν στα χέρια τους την τύχη των λαών της Ευρώπης. Και τους βλέπω και χαμογελούν και μιλούν για ενότητα και αλληλεγγύη , ενώ το μόνο που τους νοιάζει είναι να σώσουν το τομάρι τους.
Είναι οι ίδιοι που μετά θα μιλούν με βδελυγμία για την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ελλάδα.
Κι εγώ το μόνο που σκέφτομαι είναι ο Καρλ ο ήρωας του Χάινριχ Μπελ που μαστόρευε ένα ποδηλατάκι για το μικρό γιο του στις όχθες του Ρήνου. Οι ρόδες του ήταν από τα πιάνα των τραπεζιτών της πόλης. Έμπαινε κρυφά στα σπίτια τους τη νύχτα και με ένα τσεκούρι τα κατέστρεφε.
« Για τρίτη φορά χτες τη νύχτα καταστράφηκε ένα πανάκριβο πιάνο με ουρά στο οποίο λένε πως έπαιξε και ο Μπετόβεν και πετάχτηκε στη φωτιά σαν καυσόξυλο».
" Τον καταλαβαίνω τον Καρλ. Ήθελε να πετύχει το χρυσάφι στην καρδιά ,αλλά το χρυσάφι δεν έχει καρδιά, είναι άτρωτο.»
«Εμείς οι πολιτικοί φτιάχνουμε το βούρκο και πέφτουμε μόνοι μας μέσα , για να μπορούν εκείνοι να βγαίνουν καθαροί. Και τους βλέπεις κομψούς στους πλειστηριασμούς , όταν προσπαθούν να σώσουν κάποια πολύτιμη σταύρωση, κειμήλια για την πατρίδα. Δε σκέφτονται το αίμα, τον ιδρώτα, τα σκατά απ’ όπου βγαίνουν τα λεφτά τους.»
Αυτά τα λόγια του Κασιδιάρη δεν είναι τυχαία. Απευθύνονται στο θυμικό όσων ανθρώπων βλέπουν τα πράγματα υπό τον παραμορφωτικό φακό του φανατισμού.
Και νιώθω πως ο μεγαλύτερος κίνδυνος που απειλεί την Ελλάδα μα και ολόκληρη την Ευρώπη σήμερα είναι αυτός ακριβώς. Η άνοδος του φασισμού .
Η Αριστερά είναι το μόνο αντίβαρο σ' αυτήν την απειλή. Το μόνο. Και μιλώ για την ιδεολογία της Αριστεράς. Αυτήν που χτυπήθηκε ανελέητα από μια ομάδα σκιάχτρων που κρατούν στα χέρια τους την τύχη των λαών της Ευρώπης. Και τους βλέπω και χαμογελούν και μιλούν για ενότητα και αλληλεγγύη , ενώ το μόνο που τους νοιάζει είναι να σώσουν το τομάρι τους.
Είναι οι ίδιοι που μετά θα μιλούν με βδελυγμία για την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ελλάδα.
Κι εγώ το μόνο που σκέφτομαι είναι ο Καρλ ο ήρωας του Χάινριχ Μπελ που μαστόρευε ένα ποδηλατάκι για το μικρό γιο του στις όχθες του Ρήνου. Οι ρόδες του ήταν από τα πιάνα των τραπεζιτών της πόλης. Έμπαινε κρυφά στα σπίτια τους τη νύχτα και με ένα τσεκούρι τα κατέστρεφε.
« Για τρίτη φορά χτες τη νύχτα καταστράφηκε ένα πανάκριβο πιάνο με ουρά στο οποίο λένε πως έπαιξε και ο Μπετόβεν και πετάχτηκε στη φωτιά σαν καυσόξυλο».
" Τον καταλαβαίνω τον Καρλ. Ήθελε να πετύχει το χρυσάφι στην καρδιά ,αλλά το χρυσάφι δεν έχει καρδιά, είναι άτρωτο.»
«Εμείς οι πολιτικοί φτιάχνουμε το βούρκο και πέφτουμε μόνοι μας μέσα , για να μπορούν εκείνοι να βγαίνουν καθαροί. Και τους βλέπεις κομψούς στους πλειστηριασμούς , όταν προσπαθούν να σώσουν κάποια πολύτιμη σταύρωση, κειμήλια για την πατρίδα. Δε σκέφτονται το αίμα, τον ιδρώτα, τα σκατά απ’ όπου βγαίνουν τα λεφτά τους.»
Σχόλια