Αγαπητέ Θεέ
Εδώ
και τρία χρόνια, κάνω ένα ιδιότυπο
πείραμα μέσα στην τάξη.
Κρατάω
μαζί μου ένα μικρό αγαπημένο βιβλιαράκι
." Αγαπητέ Θεέ " ο τίτλος του .
Συγγραφέας του ο Ερίκ Εμμανουέλ Σμιτ.
Τα παιδιά δεν έχουν μπροστά τους το
βιβλίο. Είναι ακροατές κι εγώ από την
έδρα το διαβάζω.
Είναι απίστευτη
η ανταπόκρισή που βρίσκω ακόμη και από
τους μαθητές με την ταμπέλα του "
αδιάφορου" βαθιά ριζωμένη μέσα τους.
Χτυπάει κουδούνι για διάλειμμα και δεν
ξεκολλάνε από τα θρανία τους. Μεσολαβεί μια
ολόκληρη εβδομάδα από την ανάγνωση και
θυμούνται με κάθε λεπτομέρεια όλη την
υπόθεση.
"
Κυρία, είμαστε εκεί που ο Όσκαρ .." Μου
λένε.
Φέτος
το διάβασα ξανά σε τρία τμήματα Β'
Γυμνασίου. Η αντίδρασή τους η ίδια. Μα
το αληθινά μαγικό είναι η νεκρική σιγή
που επικρατεί κάθε φορά που διαβάζω τις
τελευταίες σελίδες. Και το βλέμμα τους
όταν κλείνω το βιβλίο και τα κοιτάζω.
Και η λαχτάρα τους να πουν τη γνώμη τους
γι' αυτό που μόλις άκουσαν.
Τελικά
αυτή είναι η μαγεία της λογοτεχνίας. Τα
λόγια ενός Γάλλου συγγραφέα μεταφρασμένα
από τον Αχιλλέα Κυριακίδη καταφέρνουν
να βγάλουν τη μάσκα της απάθειας από τα
εφηβικά μουτράκια.
Σχόλια