γλώσσα και ψυχή

Όταν ο Κρίτων ρωτά τον Σωκράτη, λίγες στιγμές πριν τον θάνατό του, πώς θέλει να γίνει η ταφή του, αυτός γελά σιγανά και δηλώνει την παντελή του αδιαφορία ως προς το θέμα αυτό.
Έχε το θάρρος, λέει, καλέ μου Κρίτωνα ,να λες πως θάβεις το σώμα μου κι όχι εμένα. Γιατί το γλωσσικό λάθος δε βλάπτει μόνο τη γλώσσα, αλλά και την ίδια την ψυχή. Αυτό είναι που με νοιάζει, να μιλάς με ακρίβεια . Το πώς θα θάψεις το σώμα μου, όταν η ψυχή μου θα έχει σαλπάρει, δικό σου θέμα. Μη με σκοτίζεις με τέτοια. Αλλού είναι η ουσία. Κι όσο εσύ μιλάς έτσι, με απελπίζεις, γιατί μου δείχνεις πως τα λόγια που τόσην ώρα ανταλλάσσαμε πάνε χαμένα.