Ο Παντελής μου

Παντελής είναι ο πατέρας μου . Παντελής και ο μικρός μου γιος . Τους κοιτώ να βαδίζουν από πίσω με αυτό το χαρακτηριστικό κυμάτισμα των χεριών που είναι δική τους προίκα αποκλειστικά . Ο μικρός μου Παντελής μεγάλωσε. Είναι πια στην αρχή της εφηβείας. Τον καμαρώνω για την απίστευτη ευστροφία του, την ικανότητά του να παθιάζεται, να σε στριμώχνει στον τοίχο με τις ερωτήσεις του.

Έχει πάρει πολλά από τον πατέρα μου. Αυτόν τον άνθρωπο που έμεινε ορφανός από πατέρα στα δεκαπέντε του, δούλευε σαν άντρας από τα πέντε του χρόνια, προστάτης μιας αγροτικής οικογένειας, μα το πάθος του για τα γράμματα ήταν πιο δυνατό από τις συνθήκες της εποχής. Σπούδασε δάσκαλος, ασχολήθηκε με την ειδική αγωγή και παράλληλα δε σταμάτησε ποτέ να ασχολείται με τα αγροτικά. Όσα προβλήματα υγείας κι αν τον βρήκαν , είναι πάντα όρθιος. Χειμερινός κολυμβητής, ενεργός μελισσοκόμος, μαντιναδολόγος και στον ελεύθερό του χρόνο, πάντα με ένα βιβλίο στο χέρι.

Γιόρταζαν χθες.

( 28/7/2016 )