αν είσαι δάσκαλος

 Όταν ένας δάσκαλος έχει να επιλέξει

αν θα σταθεί στο πλευρό του αδικημένου μαθητή του

που στιγματίζεται ως καταληψίας, κακός μαθητής, τεμπέλης, αδιάφορος για τη μάθηση ,

με λίγα λόγια καμένο χαρτί,

αυτόν τον μαθητή τον οργισμένο,

με την κουκούλα στο κεφάλι

με δυο τρύπες στη θέση των ματιών,

αυτόν τον μαθητή

που στην ερώτηση " γιατί, παιδί μου, κρύβεις το πρόσωπό σου;" απαντάει

" για να μη με αναγνωρίσουν και με αποκλείσουν από τη σύγχρονη εκπαίδευση"

κι επιλέγει να σταθεί απέναντί του

υπακούοντας εις στους ανωτέρους του

σκύβοντας το κεφάλι

για να διαφυλάξει την τσέπη του

αυτός

δεν είναι δάσκαλος

είναι διεκπεραιωτής μιας υπόθεσης χαμένης από χέρι.

( Η χθεσινή απόφαση του υπουργείου παιδείας που αποκλείει από την τηλεκπαίδευση τους μαθητές που συμμετέχουν στις καταλήψεις , υποχρεώνοντας τους καθηγητές να κάνουν τους ρουφιάνους των μαθητών τους, και διχάζει τους μαθητές σε

" καλούς" και " καταληψίες" ,σε μια κοινωνία με δασκάλους που έχουν συναίσθηση του παιδευτικού τους ρόλου, θα είχε ήδη ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών. Δυστυχώς, από καιρό έχει νικήσει ο φόβος και η πρεμούρα για την τσέπη. Ας μην ηθικολογούμε τουλάχιστον. Ας το βουλώσουμε το στοματάκι μας μπροστά σε νέα παιδιά που διεκδικούν το αυτονόητο. )