βέβηλοι
Βγήκανε πάλι ανατόμοι με νυστέρια
Και σκύψαν βέβηλοι στης Ποίησης το σώμα
Να το σκυλέψουν
Βγήκανε πάλι τιμητές με τα τεφτέρια
Και σμίξαν άγριοι το βλέμμα σ’ ένα πτώμα
Να γνωματεύσουν
Κι ο ποιητής στέκει πιο πέρα
Κρατά στο χέρι την οργή του και την πένα
Κρατά στην όψη τη σιωπή και τον καημό
Και τραγουδά μονάχος
Θλιμμένος τροβαδούρος
Μονάχος Δον-Κιχώτης
Δίχως ούτε αυτούς τους ανεμόμυλους
Με τα κουρελιασμένα τους φτερά
Δίχως κοντάρι
Δίχως Σάντσο
Μονάχα μ’ ένα πικραμένο βλέμμα
Και τον Καβάφη να ουρλιάζει ρυθμικά
Την άθλια ειμαρμένη
Των ερινύων τα βήματα
Του Απόλλωνος την Απιστία.
για τον μοντεκρίστο
Και σκύψαν βέβηλοι στης Ποίησης το σώμα
Να το σκυλέψουν
Βγήκανε πάλι τιμητές με τα τεφτέρια
Και σμίξαν άγριοι το βλέμμα σ’ ένα πτώμα
Να γνωματεύσουν
Κι ο ποιητής στέκει πιο πέρα
Κρατά στο χέρι την οργή του και την πένα
Κρατά στην όψη τη σιωπή και τον καημό
Και τραγουδά μονάχος
Θλιμμένος τροβαδούρος
Μονάχος Δον-Κιχώτης
Δίχως ούτε αυτούς τους ανεμόμυλους
Με τα κουρελιασμένα τους φτερά
Δίχως κοντάρι
Δίχως Σάντσο
Μονάχα μ’ ένα πικραμένο βλέμμα
Και τον Καβάφη να ουρλιάζει ρυθμικά
Την άθλια ειμαρμένη
Των ερινύων τα βήματα
Του Απόλλωνος την Απιστία.
για τον μοντεκρίστο
Σχόλια
με πρόλαβες κι ήταν μια όμορφη έκπληξη!
venceremos Ρηνιώ:)
να κεράσω κι εγώ κάτι, απ' τα μέρη σας μάλιστα
http://www.youtube.com/watch?v=oYxc-uHZqsw
montekristo